Νέοι μετανάστες από την Ελλάδα στη Γερμανία




Νέοι μετανάστες από την Ελλάδα στη Γερμανία μιλούν στα «ΝΕΑ» για τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν, από το να βρουν δουλειά και σπίτι έως την εκμετάλλευση από... έλληνες εργοδότες.

Τα πρόσφατα στοιχεία της γερμανικής στατιστικής υπηρεσίας επιβεβαίωσαν και σε αριθμούς το μεγάλο ρεύμα νέων μεταναστών από την Ελλάδα. Βαυαρία, Βάδη-Βυρτεμβέργη, Βόρεια Ρηνανία- Βεστφαλία, Εσση, στα κέντρα της πρώτης μετανάστευσης φτάνουν τώρα οι νέοι μετανάστες. Δεν είναι οι προσωρινοί γκασταρμπάιτερ της δεκαετίας του '60, η εικόνα που αφήνουν στην Ελλάδα τούς ωθεί σε μόνιμη εγκατάσταση στη Γερμανία.


Ο Γιάννης Σαρακατσάνης είναι από τους τυχερούς. Μέσα σε έναν μήνα βρήκε δουλειά. Ηλεκτρολόγος μηχανικός και μηχανικός υπολογιστών του Πολυτεχνείου Θεσσαλονίκης με επαγγελματική εμπειρία σε δική του εταιρεία και στο Τεχνικό Κέντρο Ερευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης και με γνώση γερμανικών, είχε όλες τις προϋποθέσεις για άμεση αποκατάσταση. Κυρίως σε αυτούς τους τομείς, η Γερμανία χρειάζεται επειγόντως εξειδικευμένο δυναμικό, ανεξαρτήτως εθνικότητας. «Είμαι ο μόνος Ελληνας σε σύνολο 800 ατόμων που απασχολεί η εταιρεία. Ούτε ρώτησε ούτε το σχολίασε ποτέ κανείς», λέει ο 43χρονος Γιάννης. Το μεγάλο του πλεονέκτημα, βεβαίως, ήταν η γνώση της γερμανικής. «Το πρωταρχικό είναι η γλώσσα. Ολα τα άλλα έπονται. Και για την προσαρμογή στη δουλειά φροντίζει η εταιρεία», λέει. Το Μόναχο του είναι επίσης οικείο, γεννήθηκε εδώ, ανήκει στα παιδιά της πρώτης γενιάς μεταναστών που αποφοίτησαν από ελληνόγλωσσα σχολεία και ακολούθησαν τον μονόδρομο του ελληνικού πανεπιστημίου. Η κρίση στην Ελλάδα τους στέλνει μαζικά πίσω. Αυτή τη φορά μόνιμα. «Η απόφαση δεν ήταν καθόλου εύκολη γιατί έμειναν πίσω η γυναίκα μου και η κόρη μου. Του χρόνου όμως θα έρθουν και αυτές στο Μόναχο», λέει. Την κόρη του θα τη στείλει στο γερμανικό σχολείο και τέτοιες αποφάσεις δεν τις αλλάζεις κάθε μέρα.


 



ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ. «Είναι δικά μας παιδιά που επιστρέφουν τώρα πίσω με τις οικογένειές τους», λέει η Δέσποινα Λιότσου, κοινωνική λειτουργός στο Κέντρο Οικογένειας που χρηματοδοτείται από το Κέντρο Νεότητας στο Μόναχο. Το 60% των επισκεπτών στο Κέντρο είναι νεοφερμένοι από την Ελλάδα, λέει η κ. Λιότσου. Για τον 40χρονο Τάσο Μπαλιάμη προορισμός ήταν οι συγγενείς του στη Νυρεμβέργη. Ως τεχνίτης ξυλουργός θα μπορούσε να βρει εύκολα δουλειά. «Υπάρχει μεγάλη ζήτηση, αλλά κόλλησα στη γλώσσα», λέει. Από τον περασμένο Απρίλιο απασχολείται σε εταιρεία ενοικίασης εργαζομένων και άλλαξε πέντε διαφορετικούς εργοδότες: από λουκάνικα Νυρεμβέργης μέχρι επισκευαστικές εργασίες. Το ωρομίσθιο είναι χαμηλό, 7,80 ευρώ, αλλά έχει πλήρη ασφάλιση. Και κυρίως έχει ένα συμβόλαιο εργασίας, με το οποίο μπόρεσε πλέον να νοικιάσει σπίτι ύστερα από τρεισήμισι μήνες. «Σταθήκαμε τυχεροί και βρήκαμε σπίτι μέσω γνωστού. Πιο εύκολα βρίσκεις δουλειά, παρά σπίτι. Και χωρίς συμβόλαιο εργασίας δεν έχεις καμία πιθανότητα», λέει ο Τάσος, μιλώντας για ουρές 20-30 ενδιαφερομένων κάθε φορά που πήγαινε σε ραντεβού.
Αρχικά είχε ένα σφίξιμο, αλλά απηυδισμένος και από τη λειτουργία των ελληνικών υπηρεσιών είχε θετικές εμπειρίες. «Δεν ταλαιπωρούν τον πολίτη. Εξυπηρετείσαι. Δεν με άγχωσαν ούτε με κοίταξαν περίεργα επειδή είμαι Ελληνας», λέει. Η εγκατάσταση στη Γερμανία, «σίγουρα δεν είναι προσωρινή. «Αν βρω καλύτερη δουλειά δεν έχω κανένα λόγο να επιστρέψω στην Ελλάδα», λέει. Η χειρότερη εμπειρία; Οι έλληνες εστιάτορες. Το δοκίμασε στην αρχή, 16 ώρες δουλειά με λίγα χρήματα. «Είναι σκέτη εκμετάλλευση. Ειδικά από συμπατριώτες περιμένεις άλλη αντιμετώπιση, αλλά κάθε άλλο παρά φιλικοί ήταν», λέει ο Τάσος.
Τη χειρότερη γνώμη για τους έλληνες μαγαζάτορες έχει και η Δήμητρα Τσελέπη, κοινωνική λειτουργός στο Διεθνές Κέντρο παροχής συμβουλών σε μετανάστες στον δήμο του Μονάχου. «Μου έτυχε περίπτωση ανθρώπου που βρέθηκε με πέντε παιδιά στον δρόμο», λέει η κ. Τσελέπη. Μιλά για περιπτώσεις που δεν πήγαν καν να τους πάρουν από το αεροδρόμιο. Αλλοι δεν είχαν ούτε τα χρήματα για να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Οι Ελληνες που φτάνουν στην υπηρεσία αυξήθηκαν πολύ τα τελευταία δύο χρόνια. Από τον άστεγο για να βρεθεί μια προσωρινή λύση στο ίδρυμα αστέγων της πόλης, μέχρι τον πτυχιούχο μηχανικό ή αρχιτέκτονα για βοήθεια στην αρχική γραφειοκρατία», λέει η κ. Τσελέπη.


πηγή ΤΑ ΝΕΑ
Βερολίνο Γιώργος Παππάς