Η μετανάστευση 120.000 Ελλήνων επιστημόνων από το 2010 μέχρι τις αρχές του 2013 είναι ενδεικτική του βάθους της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει την Ελλάδα στις ημέρες μας.
Δεν πρέπει να καταπλήσσει ο αριθμός των μεταναστών, καθότι είναι κατανοητό μεγάλος αριθμός ανέργων να ζητά εξεύρεση εργασίας σε κάποια άλλη χώρα. Και στο παρελθόν, κάτω από παρόμοιες συνθήκες, μεγάλοι αριθμοί Ελλήνων άφησαν τα πάτρια εδάφη, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή σε άλλες, μακρινές, και εν πολλοίς άγνωστες χώρες.
Για παράδειγμα, κατά την περίοδο 1890 – 1920 κάπου 350.000 Έλληνες έκαναν το μακρινό και πολυήμερο ταξίδι στην Αμερική, με την ελπίδα να αρχίσουν μια νέα ζωή για τους εαυτούς τους, και ένα πιο σίγουρο μέλλον για τα παιδιά τους. Σήμερα οι ελληνικής καταγωγής Αμερικανοί πολίτες ξεπερνούν τα δύο εκατομμύρια.
Για παρόμοιους λόγους, αν και κάτω από διαφορετικές περιστάσεις, πήραμε και εμείς την απόφαση να κάνουμε μια νέα αρχή στην μακρινή Αυστραλία. Τότε η Ελλάδα ήταν κυριολεκτικά ρημαγμένη από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, την Κατοχή, και τον επάρατο εμφύλιο πόλεμο. Και δεν ήταν μόνο οι οικονομικές δυσχέρειες. Ήταν και τα μετεμφυλιακά πάθη, καθώς και η περιθωριοποίηση ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας για πολιτικούς λόγους. Πολλοί από εμάς θα θυμόμαστε τα διαβόητα «πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων», που έκλειναν την πόρτα για σπουδές και για καριέρα. Βλέπετε τότε ίσχυε η ρήση «Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα».
Όμως η συντριπτική πλειονότητα των νέων που μεταναστεύσαμε κατά τα μεταπολεμικά χρόνια προερχόμασταν από αγροτικές, ή αστικές, αλλά εργατικές οικογένειες, με ελάχιστα ακαδημαϊκά προσόντα.
Τώρα, οι νέοι μετανάστες, με προορισμό χώρες της Ευρώπης, την Αμερική, και πιο πρόσφατα την Αυστραλία, είναι επιστήμονες στην συντριπτική τους πλειονότητα – γιατροί, πολιτικοί μηχανικοί, προγραμματιστές ΗΥ, κ.λπ. Μάλιστα, πολλοί από αυτούς έχουν πολλαπλά πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά, και έχουν φοιτήσει σε ελληνικά, αλλά και σε μεγάλα ξένα πανεπιστήμια.
Για τα ακαδημαϊκά προσόντα των νέων επιστημόνων που μεταναστεύουν τα τελευταία χρόνια, και για τα αίτια της μετανάστευσής τους, μίλησε πρόσφατα ο Καθηγητής Οικονομικής Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Λόης Λαμπριανίδης, σε ημερίδα που διοργάνωσε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στα μέσα του περασμένου Απριλίου, με θέμα «Η μετανάστευση τότε. Η μετανάστευση τώρα».
Σύμφωνα με τον Καθηγητή Λαμπριανίδη, ο αριθμός των νέων επιστημόνων που ήδη έχει μεταναστεύσει, αντιστοιχεί στο 10% του επιστημονικού προσωπικού της Ελλάδας.
Σύμφωνα με τον κ. Λαμπριανίδη ο κύριος λόγος για τη μετανάστευση των νέων επιστημόνων δεν είναι η οικονομική κρίση, αν και έχει συμβάλει γι’ αυτό μέχρι έναν βαθμό.
Ο βασικός λόγος είναι η αναντιστοιχία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης για τους επιστήμονες. Με άλλα λόγια, στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί νέοι με ακαδημαϊκά προσόντα, αλλά καθώς η ζήτηση από τις επιχειρήσεις για εξειδικευμένο προσωπικό είναι ανεπαρκής, μένουν χωρίς δουλειά.
Πάλι σύμφωνα με τον Καθηγητή Λαμπριανίδη, σχεδόν οι μισοί από τους επιστήμονες που μεταναστεύουν έχουν αποκτήσει τα πτυχία τους από τα 100 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Οι περισσότεροι από αυτούς επιλέγουν κυρίως ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, και εργάζονται σε εταιρείες που σχετίζονται με το αντικείμενο των σπουδών τους.
ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΞΕΝΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
Η αθηναϊκή εφημερίδα Η Καθημερινή, στην έκδοση της Κυριακής έχει μια στήλη με τίτλο «Πατριδογνωσία».
Η στήλη αυτή κάθε Κυριακή φιλοξενεί έναν Έλληνα επιστήμονα, συχνά πανεπιστημιακό καθηγητή, ή σημαντικό στέλεχος κάποιου επιστημονικού ιδρύματος, στις περισσότερες περιπτώσεις του εξωτερικού.
Οι επιστήμονες αυτοί καλούνται να απαντήσουν σε μια σειρά από ερωτήσεις που έχουν να κάνουν με τον Ελληνισμό, όπως:
*Η ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;
*Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.
*Η υπέροχη εκδοχή του Έλληνα.
*Προσόν ή μειονέκτημα να είσαι Έλληνας σήμερα;
*Με ποια ταυτότητα οι Έλληνες περιέρχονται στον σύγχρονο κόσμο;
*Η αδιαπραγμάτευτη ελληνική αλήθεια μου.
*Παράγει πολιτισμό ο Έλληνας της νέας εποχής ή μένει κολλημένος σε μια ρητορική ελληνικότητα;
Από τη συμμετοχή τους στην εν λόγω στήλη, εντύπωση μου κάνουν από τη μια οι περίοπτες θέσεις που καταλαμβάνουν οι ομογενείς μας επιστήμονες ανά τον κόσμο, και από την άλλη η εμβρίθεια και η στοχαστικότητα που χαρακτηρίζει τις απαντήσεις τους.
Ενδεικτικά, δίνω κάποια ονόματα επιστημόνων και τις θέσεις που καταλαμβάνουν:
*Γιάννης Βολανάκης, ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής του University of Alabama at Birmingham και τέως επιστημονικός διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου «Α. Φλέμινγκ».
*Γιώργος Ντάγγας, Καθηγητής Καρδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Columbia και στο Πρεσβυτεριανό Νοσοκομείο της Νέας Υόρκης.
*Ν. Μαζαράκης, Καθηγητής Μοριακής Βιοϊατρικής και διευθυντής του τμήματος Γονιδιακής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Imperial College του Λονδίνου.
*Νικόλας Πρεβελάκης, διδάσκει πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία στο Harvard University και είναι associate director στο Institute of the Advancement of the Social Sciences στο Boston University.
* Φώτης Σωτηρόπουλος, Καθηγητής στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα της Αμερικής. Επίσης είναι Διευθυντής του Ερευνητικού Εργαστηρίου Περιβαλλοντολογικής Ρευστομηχανικής και Ανανεώσιμων Πηγών Ενεργείας St. Anthony Falls Laboratory.
*Ειρήνη Σερέτη, κλινική ερευνήτρια, επικεφαλής του εργαστηρίου της Μονάδας Θεραπευτικής Αγωγής του HIV Pathogenesis Unit, στο Εθνικό Ίδρυμα Υγείας των ΗΠΑ.
*Περικλής Παπαδόπουλος, Διευθυντής και Καθηγητής του Κέντρου Αεροδιαστημικής Μηχανικής στο Πανεπιστήμιο San Jose στην Καλιφόρνια, ερευνητής στο Ερευνητικό Κέντρο της NASA Ames, και πρώην υπεύθυνος του θερμικού προστατευτικού συστήματος στο πρόγραμμα προσεδάφισης του Curiosity στον πλανήτη Άρη.
πηγή από : του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΑΜΑΝΑΤΙΔH-neoskosmos.com
