10.000 νέοι Πορτογάλοι μεταναστεύουν κάθε μήνα
Η εκπαίδευση ενός μηχανικού εκτιμάται ότι στοιχίζει στο πορτογαλικό κράτος από πέντε έως οχτώ χιλιάδες ευρώ ανά έτος (έξι έτη η μέση διάρκεια σπουδών στο Ανώτερο Τεχνικό Ινστιτούτο).
Μετά το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα της δεκαετίας του '60, οι Πορτογάλοι εγκαταλείπουν ξανά τη χώρα τους επειδή δεν τους προσφέρει πλέον καμία προοπτική. Μόνο το 2012, 10.000 νέοι Πορτογάλοι εγκατέλειπαν κατά μέσον όρο κάθε μήνα τη χώρα, σε σύνολο πληθυσμού 10,5 εκατομμυρίων κατοίκων. Οι αριθμοί αυτοί είναι μακράν μεγαλύτεροι από... το 1966!
Καθώς οι άνθρωποι φεύγουν, τα νούμερα ευημερούν. Οπως γράφει στη «Λιμπερασιόν» η Κριστίνα Σεμπλάνο, που διδάσκει πορτογαλική οικονομία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, η Πορτογαλία παρουσιάζει και μια ιδιαιτερότητα, καθώς πρέπει να είναι η μόνη χώρα στην οποία την έξοδο των νέων ενθαρρύνει η ίδια η κυβέρνηση. Λιγότεροι νέοι, λιγότεροι άνεργοι (η νεανική ανεργία φτάνει στο 40% στην Πορτογαλία). Λιγότεροι άνεργοι, λιγότερες διαμαρτυρίες. Μοιάζει κάπως με... ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, σαν η νεανική αποδημία να συνεισφέρει στην κοινωνική αποσυμπίεση ένα πράγμα, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου έτσι.
«Η κυβέρνηση βλέπει αυτά τα άτομα ως βάρος. Από τη στιγμή όμως που φεύγουν, δεν συνεισφέρουν πια στην Κοινωνική Ασφάλιση, στο φορολογικό σύστημα και στην ανάπτυξη της οικονομίας», προειδοποιεί η ειδικός σε θέματα κοινωνικής ασφάλισης και πρώην υπουργός του σοσιαλιστικού κόμματος, Μανουέλα Αρκάνζου. «Χάνουμε μια γενιά που θα δημιουργούσε την επόμενη γενιά».
(ΠΗΓΕΣ: CORREIO DA ΜΑΝΗΑ, ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΗ PUBLICO, LIBERATION)
Η Πορτογαλία τούς εκπαιδεύει, η Βραζιλία, η Βρετανία, η Νορβηγία, η Γαλλία τούς υποδέχονται.
Η μετανάστευση νέων και άνεργων Πορτογάλων, κυρίως γιατρών, μηχανικών και νοσοκόμων (ειδικότητες που παρουσιάζουν ζήτηση στις χώρες υποδοχής), έχει πλέον εξελιχθεί σε τάση (για την ακρίβεια σε μάστιγα) με συνέπειες δραματικές για την πορτογαλική οικονομία.
Η εκπαίδευση ενός μηχανικού εκτιμάται ότι στοιχίζει στο πορτογαλικό κράτος από πέντε έως οχτώ χιλιάδες ευρώ ανά έτος (έξι έτη η μέση διάρκεια σπουδών στο Ανώτερο Τεχνικό Ινστιτούτο).
Στην περίπτωση των γιατρών, τα ποσά είναι ακόμα μεγαλύτερα. «Αν δεν ξαναγυρίσουν και δεν φέρουν χρήματα πίσω, επενδύουμε σε δυναμικό που αξιοποιούν άλλες χώρες» παραδέχεται ο Αντόνιο Κρουθ Σέρα, καθηγητής στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Λισαβόνας.
Μετά το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα της δεκαετίας του '60, οι Πορτογάλοι εγκαταλείπουν ξανά τη χώρα τους επειδή δεν τους προσφέρει πλέον καμία προοπτική. Μόνο το 2012, 10.000 νέοι Πορτογάλοι εγκατέλειπαν κατά μέσον όρο κάθε μήνα τη χώρα, σε σύνολο πληθυσμού 10,5 εκατομμυρίων κατοίκων. Οι αριθμοί αυτοί είναι μακράν μεγαλύτεροι από... το 1966!
Καθώς οι άνθρωποι φεύγουν, τα νούμερα ευημερούν. Οπως γράφει στη «Λιμπερασιόν» η Κριστίνα Σεμπλάνο, που διδάσκει πορτογαλική οικονομία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, η Πορτογαλία παρουσιάζει και μια ιδιαιτερότητα, καθώς πρέπει να είναι η μόνη χώρα στην οποία την έξοδο των νέων ενθαρρύνει η ίδια η κυβέρνηση. Λιγότεροι νέοι, λιγότεροι άνεργοι (η νεανική ανεργία φτάνει στο 40% στην Πορτογαλία). Λιγότεροι άνεργοι, λιγότερες διαμαρτυρίες. Μοιάζει κάπως με... ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, σαν η νεανική αποδημία να συνεισφέρει στην κοινωνική αποσυμπίεση ένα πράγμα, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου έτσι.
«Η κυβέρνηση βλέπει αυτά τα άτομα ως βάρος. Από τη στιγμή όμως που φεύγουν, δεν συνεισφέρουν πια στην Κοινωνική Ασφάλιση, στο φορολογικό σύστημα και στην ανάπτυξη της οικονομίας», προειδοποιεί η ειδικός σε θέματα κοινωνικής ασφάλισης και πρώην υπουργός του σοσιαλιστικού κόμματος, Μανουέλα Αρκάνζου. «Χάνουμε μια γενιά που θα δημιουργούσε την επόμενη γενιά».
(ΠΗΓΕΣ: CORREIO DA ΜΑΝΗΑ, ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΗ PUBLICO, LIBERATION)
πηγη απο το αρθρο http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=413625
