Το πολυτελές νοσοκομείο στο Ντουμπάι




Γιάννης Κορολής-Σωτήρης Κυριαζόπουλος

Μια γροθιά για το μεγαλύτερο νοσοκομείο του Dubai.

Οταν παρκάραμε έξω από το νεότευκτο City Hospital, το οποίο δεν έχει ανοίξει ακόμα τις πύλες του, νόμιζα ότι βρίσκομαι έξω από ένα ακόμη επτάστερο ξενοδοχείο. Μπαίνοντας μέσα είχα την ίδια αίσθηση. Ο Γιάννης Κορολής, πολιτικός μηχανικός, και ο Σωτήρης Κυριαζόπουλος, μηχανολόγος του Ακτορα, με ξενάγησαν στα 44.600 τ.μ. του πολυτελούς νοσοκομείου. Ο τελευταίος του όροφος είναι… πισίνα για τους γιατρούς και τις νοσοκόμες.

Ο Γιάννης Κορολής ήρθε στο Ντουμπάι το 2004, μαζί με τη γυναίκα του, η οποία εργάζεται στα γραφεία της Ολυμπιακής. Εχει συμμετάσχει στα μεγαλύτερα οικοδομικά έργα του Ντουμπάι, που «είναι το ιδανικό μέρος για καριέρα. Υπάρχουν βέβαια δυσκολίες. Ουσιαστικά, ξαναφτιάχνεις μια εταιρία από την αρχή, υπάρχει τεράστια γραφειοκρατία, εμπλέκονται πολλές εταιρίες στο ίδιο έργο, πρέπει να πάρεις άδεια για τα πάντα». Ο φίλος και συνεργάτης του, Σωτήρης Κυριαζόπουλος, «αν κοιτάξεις θα δεις μαχαιριές στην πλάτη», λέει χαριτολογώντας, σπούδασε στην Αγγλία. Πριν από τέσσερα χρόνια ήρθε από τη Νιγηρία (όπου δούλευε για την ίδια εταιρία) στο Ντουμπάι. «Ηρθα σαν να λέμε από το μηδέν στο δέκα. Κυριολεκτικά, από τη ζούγκλα στη μεγαλούπολη. Μου αρέσει η ζωή εδώ. Και από δουλειά και από διασκέδαση. Εχει χίλια πράγματα να δεις, χίλια μέρη να βγεις το βράδυ». Τριγυρίζουμε στις 210 κλίνες των ασθενών, στα VIP δωμάτια και στις προεδρικές σουίτες με τα διπλά και τα τριπλά σαλόνια- υποθέτω προορίζονται για κάποια λεχώνα από την οικογένεια του σεΐχη.


City Hospital in Dubai


«Το Ντουμπάι θέλει να μαζέψει κόσμο από τις γύρω περιοχές. Να κρατήσει τους ασθενείς του, οι περισσότεροι εκ των οποίων πηγαίνουν σε νοσοκομεία του εξωτερικού», λέει ο Γιώργος. Δεν σκέφτεται να μείνει μόνιμα στο Ντουμπάι. «Παιδιά θα επέλεγα να μεγαλώσω εδώ. Αν τύχει, θα το κάνω».


City Hospital in Dubai-εσωτερικο θαλαμου!


 Ο Σωτήρης δεν θα μπορούσε να μείνει μόνιμα στην Ελλάδα. Προς το παρόν είναι αφοσιωμένος στη δουλειά και αυτό απαιτεί εκτός από όλα γερά νεύρα: «Ξέρεις τι σημαίνει να σου λένε από τη Γουέλκερ, την εταιρία που τρέχει το πρότζεκτ, “δεν μου αρέσει τελικά, το αλλάζω”!». Οπως και να ’χει, όλα περνούν με μια βουτιά στη θάλασσα. «Απέναντι από το σπίτι μου είναι η παραλία. Ερημος δηλαδή. Πηγαίνω αργά τα απογεύματα, όλο το χρόνο, είτε για ψάρεμα είτε για μπάνιο».

πηγη κειμενου απο emiratesgreeks.com