Πολλοί νέοι μετανάστες δεν διαθέτουν κανένα αναγνωρισμένο πτυχίο. Ωστόσο χρειάζονται άμεσα σε γηροκομεία, όπου πολλοί ξένοι ηλικιωμένοι δεν μιλούν καλά γερμανικά.
Στο Βερολίνο, στο συνοικία Μοαμπίτ, μια ομάδα ηλικιωμένων έχει συγκεντρωθεί σε ένα ειδικό δωμάτιο δραστηριοτήτων στο γηροκομείο που διαμένει. Στο σημερινό πρόγραμμα υπάρχουν καταρχήν ασκήσεις μνήμης. Ο Ναζίπ Γιακόμπι έχει προετοιμάσει κάποιες ασκήσεις. Οι ηλικιωμένοι θα πρέπει να μεταφράσουν ορισμένα ονόματα ζώων από τα γερμανικά στα τουρκικά. Ο νεαρός μιλάει άπταιστα τουρκικά, καθώς και ουζμπεκικά όπως επίσης και γερμανικά. Ο 25χρονος νεαρός φοιτά στο επαγγελματικό σχολείο Paulo Freire και ειδικεύεται στη φροντίδα ηλικιωμένων.
Ένα επάγγελμα βασισμένο στην επικοινωνία
«Πρέπει να πω πως μεγάλωσα με τη γιαγιά μου",λέει. "Αυτή με φρόντιζε και έτσι έμεινε αυτή η αγάπη. Και κατά δεύτερο λόγο μου αρέσει η επικοινωνία με τους ανθρώπους. Να τους μιλάω και να μου απαντάνε. Δεν μου αρέσει να κάθομαι μόνος μου σε ένα δωμάτιο με ένα κομπιούτερ».
Ο Ναζίπ Γιακόμπι ήρθε σε ηλικία 14 ετών με την οικογένειά του στη Γερμανία. Για πολλά χρόνια περίμενε να πάρει άδεια παραμονής αορίστου χρόνου. Τώρα ξέρει πια ότι μπορεί να μείνει στη χώρα και ότι του ανοίγονται επαγγελματικοί ορίζοντες. Ο Μάρκο Χαν, διευθυντής του επαγγελματικού σχολείου Paulo Freire λέει σχετικά:
«Μέχρι σήμερα προσφέραμε βασικά μαθήματα για τη φροντίδα των ηλικιωμένων, τα οποία όμως δεν ήταν αναγνωρισμένα από το κράτος. Τώρα οι εκπαιδευόμενοι έχουν τη δυνατότητα να μπουν κατευθείαν στην επαγγελματική ζωή ή να συνεχίσουν την εκπαίδευση επιλέγοντας μια τρίχρονη θεωρητική εκπαίδευση, την οποία όμως μπορούν να συντομεύσουν στα δυο χρόνια.»
Προκαταλήψεις αλλά και νέοι ορίζοντες
«Πρέπει να πω πως μεγάλωσα με τη γιαγιά μου",λέει. "Αυτή με φρόντιζε και έτσι έμεινε αυτή η αγάπη. Και κατά δεύτερο λόγο μου αρέσει η επικοινωνία με τους ανθρώπους. Να τους μιλάω και να μου απαντάνε. Δεν μου αρέσει να κάθομαι μόνος μου σε ένα δωμάτιο με ένα κομπιούτερ».
Ο Ναζίπ Γιακόμπι ήρθε σε ηλικία 14 ετών με την οικογένειά του στη Γερμανία. Για πολλά χρόνια περίμενε να πάρει άδεια παραμονής αορίστου χρόνου. Τώρα ξέρει πια ότι μπορεί να μείνει στη χώρα και ότι του ανοίγονται επαγγελματικοί ορίζοντες. Ο Μάρκο Χαν, διευθυντής του επαγγελματικού σχολείου Paulo Freire λέει σχετικά:
«Μέχρι σήμερα προσφέραμε βασικά μαθήματα για τη φροντίδα των ηλικιωμένων, τα οποία όμως δεν ήταν αναγνωρισμένα από το κράτος. Τώρα οι εκπαιδευόμενοι έχουν τη δυνατότητα να μπουν κατευθείαν στην επαγγελματική ζωή ή να συνεχίσουν την εκπαίδευση επιλέγοντας μια τρίχρονη θεωρητική εκπαίδευση, την οποία όμως μπορούν να συντομεύσουν στα δυο χρόνια.»
Προκαταλήψεις αλλά και νέοι ορίζοντες
 |
| Κέντρο γυμναστικής για ηλικιωμένους |
Οι εκπαιδευόμενοι μπορούν να κάνουν για δυο χρόνια μια κρατικά αναγνωρισμένη πρακτική εκπαίδευση και να γίνουν βοηθοί κοινωνικοί λειτουργοί ή φοιτούν για άλλα δυο χρόνια, δίνουν εξετάσεις μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους και γίνονται νοσοκόμοι. Όποιο δρόμο κι αν επιλέξουν, θα βρουν δουλειά.
Αυτή τη στιγμή στο συγκεκριμένο σχολείο φοιτούν 45 μαθητές ηλικίας 17 έως και 40 χρονών. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν τουρκικές, κουρδικές ή αραβικές ρίζες, άλλοι προέρχονται από την Κένυα, το Καμερούν ή τη Βραζιλία. Μαθαίνουν πολλά όσον αφορά την φροντίδα ηλικιωμένων. Αλλά όχι μόνον. Μαθαίνουν μουσική αλλά και γερμανικά. Γίνεται προσπάθεια επίσης να μάθουν όσο το δυνατόν περισσότερα για τη ζωή στη Γερμανία. Δεν λείπουν όμως και οι δυσάρεστες εκπλήξεις όπως για παράδειγμα, όταν οι ηλικιωμένοι δυσανασχετούν μαζί τους γιατί έχουν άλλο χρώμα δέρματος. Αυτές οι περιπτώσεις είναι όμως κυρίως η εξαίρεση. Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι είναι ευχαριστημένοι που μπορούν να επικοινωνούν στη γλώσσα τους, ενώ και για τους μαθητευόμενους ανοίγονται νέες προοπτικές.
πηγή από DW
Bianca Schröder / Μαρία Ρηγούτσου
Υπεύθ. Σύνταξης Ειρήνη Αναστασοπούλου
Υπεύθ. Σύνταξης Ειρήνη Αναστασοπούλου
