Μετά τα κεφάλαια, φεύγουν και τα μυαλά
Οι νέοι των χωρών της ανατολικής Ευρώπης κατευθύνονται δυτικά, αφήνοντας τις οικονομίες τους εκτεθειμένες .
Ο 33xpovos Momchil Hristov δεν πιστεύει ότι θα καταφέρει να γυρίσει σύντομα στη Βουλγαρία. Η σύντροφός του και ο γιος του ζουν μαζί του στο Βερολίνο, όπου εργάζεται σε ένα μηχανουργείο. Έχει φίλους στην πόλη, Βούλγαρους επίσης, που ανυπομονούν να βγουν στη σύνταξη και να ξοδέψουν τις γερμανικές τους συντάξεις στο σπίτι τους στη Μαύρη Θάλασσα.
Ο Igor Garcia, ετών 38, εργάζεται στο Μόναχο εδώ και οκτώ χρόνια. Και αυτός, με τη σειρά του, είναι πιθανό να περιμένει μέχρι να βγει στη σύνταξη για να επιστρέψει στην Ισπανία. Ως ηλικιωμένος έχεις μεγαλύτερη αξία εκεί και, εξάλλου, λέει: «θα ήθελα να βγω μια βόλτα στην παραλία».
Τα τελευταία τρία χρόνια η κρίση του ευρώ έχει συγκαλύψει και διογκώσει ένα πιο δυσδιάκριτο, μακροπρόθεσμο πρόβλημα. Οι νέοι Ευρωπαίοι, έχοντας τη δυνατότητα να μετακινηθούν ελεύθερα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατευθύνονται προς τον Βορρά και τη Δύση σε αναζήτηση εργασίας. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει εάν θα γυρίσουν πίσω όσο θα είναι ακόμη αρκετά νέοι για να μπορέσουν να βοηθήσουν την οικονομία -και να τονώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές- της πατρίδας τους.
Η οικονομική έρευνα πάνω στο θέμα της μετανάστευσης επικεντρώνεται κυρίως σε δύο πράγματα: στην επίδραση των μεταναστών από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες τόσο στους μισθούς όσο και στο κράτος πρόνοιας της χώρας υποδοχής και στη βοήθεια που προσφέρουν τα εμβάσματα και οι επαναπατριζόμενοι στις χώρες που άφησαν πίσω τους. Τόσο η οικονομική θεωρία όσο και η πραγματική εμπειρία δείχνουν ότι αυτές οι επιδράσεις είναι ως επί το πλείστον θετικές.
Η Ε.Ε. συνιστά ένα πρωτόγνωρο πείραμα: ελεύθερη κυκλοφορία πολιτών μεταξύ των κυρίαρχων -ανεπτυγμένων στο σύνολό τους- κρατών. Ωστόσο, όταν έχουμε μετακίνηση εργασίας εντός της Ε.Ε., είναι καλό για τους εργαζομένους, αλλά πιθανότατα καταστροφικό για τις οικονομίες των κρατών που εγκαταλείπουν.
«Έχουμε όλοι κολλήσει εντός των συνόρων της Ευρωζώνης», λέει ο Edward Hugh.
«Ο κόσμος έχει ξεχάσει τις χώρες εκτός Ευρωζώνης, αλλά εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Ο Hugh, Βρετανός οικονομολόγος με έδρα τη Βαρκελώνη, που γράφει στο blog του Nouriel Roubini, EconoMonitor, εκφράζει την ανησυχία του για τις 10 χώρες πρώην μέλη της Σοβιετικής Ένωσης. Προβλέπει ότι, μέσα σε 15 χρόνια ποσοστό μεταξύ 20% και 25% του πληθυσμού των χωρών αυτών θα είναι άνω των 65 ετών. Τα κράτη της περιοχής θα πρέπει να δαπανούν περισσότερα για συντάξεις και την υγειονομική περίθαλψη με τους φόρους που θα καταβάλλονται από το συρρικνούμενο εργατικό δυναμικό.
Το φαινόμενο είναι πιο έντονο στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τις χώρες της Βαλτικής. Η Βουλγαρία, μια χώρα 7,3 εκατομμυρίων κατοίκων, έχει δει τον πληθυσμό της να συρρικνώνεται κατά σχεδόν 600.000 άτομα την τελευταία δεκαετία. Πέρυσι, ο Mihails Hazans, Λετονός οικονομολόγος, έπεισε τη στατιστική υπηρεσία της χώρας να αναθεωρήσει τις εκτιμήσεις της για τη μετανάστευση προς το εξωτερικό το ίδιο διάστημα, από 33.000 σε 230.000.
«Το πρόβλημα ήταν στατιστικό», λέει ο Hazans, «αλλά ήταν και πρόβλημα του να μην το διαχειριζόμαστε ως ένα κρίσιμο πρόβλημα». Έκθεση της Κομισιόν συμπεραίνει ότι ο πληθυσμός που μετατοπίζεται από τη Βουλγαρία και τη Λιθουανία μπορεί να προκαλέσει μόνιμη μείωση της οικονομικής παραγωγής των χωρών αυτών κατά 5% έως 10%.
πηγή από capital.gr
