Κρίση: Η αφορμή για την αποσύνθεση του υγειονομικού συστήματος
Οι συνεχείς μεταβαλλόμενες συνθήκες στο παγκόσμιο περιβάλλον, έχουν προκαλέσει αστάθεια στην οικονομική πολιτική των κρατών. Ειδικότερα στην Ελλάδα έχουν δημιουργήσει ένα ντόμινο αρνητικών επιπτώσεων σε όλους τους τομείς.
Η οικονομική δυσχέρεια στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας, έχει κάμψει τις αντοχές του Έλληνα πολίτη, έχει θέσει σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή του Έλληνα ασθενή και έχει αλλάξει εξολοκλήρου τα κοινωνικά δρώμενα.
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πριν από λίγα χρόνια πως σήμερα η υγεία, αν και αποτελεί κοινωνικό αγαθό, θα αντιμετωπιζόταν ως οικονομικό αγαθό δημιουργώντας προβλήματα πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής φύσεως στο χώρο της;
Η υπολειτουργία του συστήματος περίθαλψης, η έλλειψη φαρμάκων στην αγορά και ιατροφαρμακευτικού υλικού στα νοσοκομεία, η αδυναμία των δημόσιων ασφαλιστικών φορέων να καλύψουν τις ανάγκες των ασθενών, η αδυναμία του κράτους να τηρήσει τις υποχρεώσεις του απέναντι στους υπόλοιπους φορείς που σχετίζονται με το χώρο της υγείας, η διάθεση των φαρμάκων από τις φαρμακευτικές εταιρείες υπό όρους (πώληση μόνο μετρητοίς) και η δυσκολία συνέχισης των δραστηριοτήτων πολλών φαρμακοποιών, αποτελούν προβλήματα που αποδεικνύουν την κατάρρευση του υγειονομικού συστήματος και την απουσία ενός κράτους πρόνοιας.
Αν και η οικονομική κρίση προκάλεσε τις παραπάνω καταστάσεις, στην πραγματικότητα αποτελεί την αφορμή και όχι την αιτία.
Κύρια αιτία αποτελεί η πολυετής αδράνεια των δημόσιων και ιδιωτικών φορέων να δημιουργήσουν την κατάλληλη υποδομή και να εφαρμόσουν σε αυτή μία σωστά οργανωμένη στρατηγική, που θα επέτρεπε σε μεγάλο βαθμό να προλάβουν, να στηρίξουν και να διαχειριστούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ιδιαίτερες συνθήκες όπως αυτές που βιώνουμε σήμερα.
Η αποδόμηση μιας παλαιάς κατάστασης και η διαμόρφωση μίας νέας, γίνεται πάντα μέσω αλλαγών που αφήνουν μικρά ή μεγάλα σημάδια!
Μέσα από αυτά τα αναγνωρίσιμα εξελικτικά σημάδια το διεθνές περιβάλλον καλείται να προετοιμαστεί μέσα από ένα σύνολο διαδικασιών για τη μετάβαση στα νέα δεδομένα και σε χρονικά πλαίσια που σε πολύ γενικές γραμμές είναι δυνατόν να προβλεφθούν.
Δυστυχώς το ελληνικό κράτος και οι ιδιώτες αδράνησαν και δεν εκμεταλλεύτηκαν σωστά τα στοιχεία που είχαν στη διάθεσή τους προκειμένου να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα όταν έπρεπε. Ακόμη και σήμερα όμως φαίνεται πως δεν υπάρχει η πραγματική διάθεση να αλλάξουν το κλίμα που έχει διαμορφωθεί.
Οι άστοχες ενέργειες στις οποίες επιδίδονται και η συνεχής μετάθεση ευθυνών μεταξύ τους όχι μόνο ενισχύουν τη δύσκολη κατάσταση που υφίσταται ο χώρος της υγείας, αλλά και δημιουργούν ένα φαύλο κύκλο που δημιουργεί κόστος το οποίο τελικά επωμίζεται ο ασθενής.
Η παραπάνω κατάσταση οφείλεται στο γεγονός πως το οικονομικό κίνητρο έχει διαβρώσει την ηθική υποχρέωση και έχει καταστήσει πολύ δύσκολη την ανάληψη ευθυνών!
Είναι προφανές πως οποιοσδήποτε φορέας έχει ως πρωταρχικό στόχο τη μείωση των δαπανών ή την αύξηση της κερδοφορίας, δεν ενεργεί με βάση το κοινωνικό συμφέρον.
Υπάρχουν όμως κάποια όρια τα οποία όταν πρόκειται για την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής δεν επιτρέπεται να μη λαμβάνονται υπόψη! Επιβάλλεται να τηρούνται με ακρίβεια και υπευθυνότητα!
Η ανάγκη του κράτους για μείωση του ελλείμματος και των δημόσιων δαπανών δεν μπορεί να αποτελεί το άλλοθι για τη σταδιακή αποσύνθεση του συστήματος περίθαλψης. Η μέριμνα για την υγεία του ασθενούς αποτελεί πρωταρχική υποχρέωση του κράτους και δεν είναι διαπραγματεύσιμη!
Η διάθεση φαρμάκων υπό όρους σε ιδιαίτερες συνθήκες όπως οι σημερινές δεν μπορεί να αποτελεί την εύκολη λύση για την εξασφάλιση ρευστότητας από τις φαρμακευτικές εταιρείες. Ήρθε η στιγμή που θα πρέπει να αποδείξουν και να υποστηρίξουν με πράξεις πως η κύρια αποστολή τους είναι η τοποθέτηση του ασθενούς στο κέντρο της υγείας, είτε υπό ομαλές συνθήκες είτε υπό δύσκολες και κρίσιμες.
Οι ιδιαίτερες συνθήκες χρήζουν την ανάγκη συνεργασίας και την υιοθέτηση και εφαρμογή ιδιαίτερων μέτρων και μάλιστα το συντομότερο δυνατόν! Είναι η στιγμή που η υγεία πρέπει να αντιμετωπιστεί σοβαρά από όλους τους φορείς ως το υπέρτατο αγαθό.
Κυρίως όμως είναι η στιγμή που ο ασθενής πρέπει να δραστηριοποιηθεί, να ξεβολευτεί από καταστάσεις που έως τώρα του προσέφεραν μονομερές όφελος και να διεκδικήσει και να υπερασπιστεί το δικαίωμα όλων στη δημόσια υγεία.
Το αν θα παραμείνουμε στο Ευρώ ή θα επιστρέψουμε σε όποιο δικό μας νόμισμα δε θα κάνει τόσο τη διαφορά! Και ο λόγος είναι ότι η λύση βρίσκεται στη συμπεριφορά και την αλληλεγγύη που θα επιδείξουμε όλοι μεταξύ μας.
πηγή αναδημοσίευση άρθρου της κ. Maria Chalari από το Healthcare
