Οι Ευρωπαίοι θέλουν υψηλή ποιότητα στα συστήματα υγείας και να αποτελεί δημόσιο αγαθό. Το κύριο θέμα είναι όμως ότι η υγεία παίζει σημαντικό ρόλο και στην οικονομία.
Οι κυβερνήσεις διαβάζω διαθέτουν το ένα έκτο περίπου των προϋπολογισμών τους για την εξασφάλιση της υγειονομικής περίθαλψης.
Η υγεία στην Ευρώπη θα μπορούσα να την ονοματίσω μια κατάσταση των αντιφάσεων.Ο ΠΟΥ διαβάζω και μετέφρασα από το κείμενο ορίζει την υγεία ως «μια κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι απλώς την απουσία ασθένειας ή αναπηρίας». Πάνω από 60 χρόνια, η αυτοκριτική,που πήρε ο ΠΟΥ απέτυχε να μετρήσει την ευημερία και να τεκμηριώσει αυτό αλλά κατάφερε να επικεντρώνεται σε θνησιμότητα, ασθένειες και αναπηρίες.
Είχε δημοσιευθεί στην Κοπεγχάγη η έκθεση για την υγεία στην ευρώπη του Παγκόσμιου Οργανισμου Υγείας το 2012 μία έκθεση που θα μπορούσε να θεωρηθεί με την πρώτη ματιά, πιο διορατική.
Επομένως, ένας νέος στόχος για το 2020 ήταν να καθορίσει την ευημερία και την ευημερία του πληθυσμού . Με στόχο την υγεία, την εκπαίδευση, την απασχόληση, τις κοινωνικές σχέσεις, το περιβάλλον, την ασφάλεια, τη συμμετοχή των πολιτών και τη χάραξη πολιτικής μαζί και τις υποκειμενικές εμπειρίες της ζωής θα επρέπε να ισχύει για τους ανθρώπους και συνδέονται όλα αυτά μεταξύ τους.
Εάν αυτό ήταν μια έκθεση για τις εύπορες περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για ένα φιλόδοξο αλλά ρεαλιστικό στόχο.
Τι μπορεί όμως να πει κανείς για το φτωχό νότο και την ανατολική ευρώπη όπου οι ανισότητες είναι τεραστιες οσον αφορά την περίθαλψη και την αντιμετώπιση θεραπείας;
Στην Ανατολική Ευρώπη, η καταπολέμηση του HIV και της φυματίωσης με αυξανόμενη συχνότητα εμφάνισης εκεί είναι ένα θέμα ακόμη που προβληματίζει.
Στις χώρες αυτές περιλαμβάνεται επίσης μια ελάχιστη πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες υγείας, όπως η δημόσια χρηματοδότηση των ναρκωτικών στην εξωνοσοκομειακή περίθαλψη.
Ο τομέας επίσης των μεταφορών στην Ευρώπη ευθύνεται για τα επιβλαβή επίπεδα των ατμοσφαιρικών ρύπων και ευθύνεται για πάρα πολλές ασθένειες.
Το θέμα της κρίσης όμως δεν αφήνει αδιάφορη την υγεία των πολιτών της Ε.Ε.
Η οικονομική δυσχέρεια εμποδίζει τόσο τον ασθενή και τόσο τον γιατρό να μπορεί να απολαμβάνει υψηλή ποιότητα υγείας.
Ο στόχος άραγε του ΠΟΥ θα μπορέσει να επιτευχθεί σε μία περίοδο κρίσης ή απλά θα μείνει μια ιστορία γραμμένη σε χαρτί;...αυτό θα το δούμε...
....συνεχίζεται...
φιλικά,
