"H Ελλάδα πρέπει να αλλάξει τον τομέα υγείας της". Γι’ αυτό ακουλουθήσαμε πολιτική λιτότητας, με περικοπές στις δαπάνες του τομέα υγείας. Προσδοκούσαμε παράλληλα στόχους όπως βελτίωση της διοίκησης, την μείωση της γραφειοκρατίας, την πάταξη της διαφθοράς, τον περιορισμό της φοροδιαφυγής, και την εκσυγχρονιση της υγείας.Που όμως όλα αυτά έφεραν την «ανοιξη» στην υγεία? ‘Όχι μόνο δεν είδαμε ανάπτυξη και σωστή εξυπηρέτηση των ασθενών ,παρ’όλα ταύτα, αλλά μια συνεχιζόμενη κατάσταση χρέους που διογκώνεται ,χρεωμένο τον νέο φορέα ,καθώς κι αύξηση της ανεργίας των νέων ιατρών.
Από την αλλή όχθη ο ανταγωνισμός έχει αρχίσει.Χιλιάδες νέοι ιατροί αναζητούν την τύχη τους στην δυτική κυρίως Ευρώπη.Ξαφνικά η Ευρώπη παρουσιάζει ένα άλλο πρόσωπο.Ανοίγει διάπλατα την αγκαλιά της σε νέο προσωπικό από την αλλοδαπή.Σε μεγάλο ποσοστό πλέον ,ευρωπαίοι γιατροί από όλη την ανατολική ευρώπη μεταναστευουν για την δύση.
Βλέπουμε επίσης ότι ακόμα οι οικονομίες αντί να ενδυναμώνουν εξασθενούν με αποτέλεσμα την οικονομική απαξίωση όλης της «φτωχής» Ευρώπης.Κανένα από τα σχέδια ανάπτυξης δεν απέδωσε ώστε οι γιατροί να απολαμβάνουν καρπούς από την εργασία τους,παρά μόνο έχουν να λάβουν μείωσεις μισθών και ανεργία. Η Ευρώπη βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο με την ύφεση. Πολλές ευρωπαϊκές χώρες «οι υπερχρεωμένες χώρες» βλέπουν την οικονομία τους να συρρικνώνεται. Αντίθετα, στη Γερμανία ακόμη και εν μέσω κρίσης, κατορθώνεται να έχει θετικό πρόσημο στην ανάπτυξη. Στο 0,9% του ΑΕΠ θέλουν το 2012 τα κορυφαία οικονομικά ινστιτούτα της χώρας. Για το 2013 προβλέπεται γύρω στο 2% του ΑΕΠ. Μπορεί το ποσοστό να μην είναι μεγάλο, αν όμως αναλογιστεί κανείς ότι η ευρωζώνη είναι αντιμέτωπη με μια βαθιά κρίση χρέους οι προγνώσεις είναι θετικές και σε κάθε περίπτωση καλύτερες από ότι προέβλεπαν τα οικονομικά ινστιτούτα.
Ένα μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι τι θα κάνει αυτή η νέα γενιά γιατρών? Μένει άνεργη? Μεταναστέυει? Υποαπασχολείται στον νέο φορέα που δεν εξασφαλίζει αξιοπρεπές εισόδημα?
Θα ήθελα να επισημάνω μερικά σημεία που αφορουν χώρες με οικονομικα προβληματα και κατ’επεκτασιν προβληματικο τομεα υγειας.Όλα έπρεπε να κινηθούν σε πλαισια οπου οι επενδύσεις να λαμβανουν τον πρωταρχικο ρολο με συμπρωταγωνιστες το διεθνες νομισματικο ταμειο και την γραμμη της ευρωπαικης ενωσης με ελεγχο παντα βεβαια των επενδυσεων των ιδιωτων. Σημαντικό αποτελούσε την διερεύνηση εναλλακτικών λύσεων για να αυξηθεί η ικανότητα των αναπτυσσόμενων χωρών για εγχώρια παραγωγή φαρμακευτικών προϊόντων.Τα υγειονομικά συστήματα σε πολλές ευρωπαικες χώρες στερούντουσαν πόρων. Οι ίδιες αυτές χώρες θα έπρεπε να κινηθουν σε επενδύσεις για καλύτερα αποτελέσματα στον τομέα της υγείας.Η κοινότητα βέβαια θα έπρέπε να συμπληρώσει τις δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις της χώρας με μακροπρόθεσμη χρηματοδοτική βοήθεια.Οι χώρες και οι αναπτυξιακοί εταίροι τους θα παρακολουθούν όλες τις λήψεις δημόσιων, ιδιωτικών πόρων και των πόρων των χορηγών. Ο τομέας της υγείας και τη στήριξη άλλων τομέων που επηρεάζουν την υγεία και τη μακροοικονομική στήριξη , η Ευρωπαικη Κοινοτητα θα πετυχαινε σε ένα ποσοστο την ελάφρυνση του χρέους που συνδεόταν με τα κονδύλια του κοινωνικού τομέα, και θα χρηματοδοτούσε πρωτοβουλίες και προφανές έλλειμμα χρηματοδότησης.
Η όλη λοιπόν αναπτυξιακή πολιτική για τον τομέα υγειας στην Ε.Ε. είχε στόχο μια μορφή συνεργασίας κυβερνήσεων με τον ιδιωτικό τομεα και χορηγους που βασικο ρόλο θα έπαιζε και η κατασταση στο εσωτερικό κάθε χώρας. Οι αλλαγές όμως στην Ελλάδα και τις άλλες υπερχρεωμένες χώρες όσον αφορά στο ασφαλιστικό ,την περικοπή των συντάξεων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την αβαστακτη φορολόγηση,τις συγχωνευσεις νοσοκομείων και κλινικών,την παύση διορισμων δεν έφεραν τίποτα το αναπτυξιακό .Παρόλα αυτά μεγάλωσε το ποσοστό της ανεργίας σε όλους τους νέους γιατρούς των χωρών αυτών.Βλέπουμε λοιπόν η αναπτυξιακή πολιτικη της Ε.Ε. να καταλήγει σε ένα σχημα οξύμωρο που μπλοκάρει την εξέλιξη κι όχι να βοηθάει στην ανάπτυξη.
Βλέπουμε όλοι οι νέοι γιατροι να γίνονται θύματα της οικονομικής ανάπτυξης της δυτικής μη χρεωμένης Ευρώπης.Να μεγαλώνει ο φόρτος εργασίας τους με μικρότερες απολαβές όπου κι αν βρίσκονται,αυτό ισχύει και για γιατρούς που παραμένουν στην χώρα τους καθώς και στις χώρες που μεταναστεύουν.
Ναι η αλήθεια είναι ότι συμφωνώ,χρειαζεται η Ευρώπη μια αλλαγή αλλά όχι μια αλλαγή που θα εξυπηρετεί μόνο οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα.Η αλλαγή δεν θα υποτιμά τους κόπους των σπουδών μας και τους κόπους των γονιών μας.Δεν θα υποτιμά την αξιοπρέπεια μας και θα μας επιτρέπει να ζούμε αξιοπρεπώς.Δεν θα υποτιμάει τις επιλογές μας.Δεν θα μας ρίχνει στην ανεργία.Δεν θα γίνεται η μετανάστευση λύση ανάγκης αλλά λύση επιλογής.Δεν μπορούν οι αλλαγές να γίνονται ταφόπλακα για τους νέους γιατρούς.Θα το παραφράσω λίγο...Η Ευρώπη τρώει τα παιδιά της....
φιλικά,
Maria
