Πληροφορίες για ειδίκευση στην Ευρώπη Ε.Ε

Στην Γερμανία η εισαγωγή στην ειδικότητα γίνεται χωρίς εξετάσεις με βάση το CV και τη συνέντευξη, αφού ο ιατρός έχει ολοκληρώσει ενάμιση χρόνο πρακτικής εξάσκησης ανάλογης με το δικό μας αγροτικό ιατρείο ώστε να λάβει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Η βασική προϋπόθεση για να μπορέσει κανείς να πραγματοποιήσει την ειδίκευση στη Γερμανία είναι η απόκτηση της άδειας άσκησης επαγγέλματος της Ιατρικής (Approbation), ανεξαρτήτως από τη χώρα προέλευσης. Η ειδίκευση πραγματοποιείται σε νοσοκομεία, τα οποία λειτουργούν ανεξάρτητα από το γερμανικό κράτος. Η γνωστή μας επετηρίδα δεν υπάρχει στη Γερμανία, ωστόσο πολύ ιατροί δυσκολεύονται να βρουν θέσεις σαν ειδικευόμενοι και μπορεί να περιμένουν αρκετά χρόνια. Ο διευθυντής ενός νοσοκομείο επιλέγει βάση δικών του κριτηρίων τους υπαλλήλους του. Ο κάθε ενδιαφερόμενος ανταγωνίζεται με όλους τους ενδιαφερόμενους παγκοσμίως και πρέπει να εξασφαλίσει βάση των προσόντων του μια θέση εργασίας σε νοσοκομείο ως «βοηθός ιατρός» (Assistenzarzt). Εφόσον το βιογραφικό σημείωμα προκαλέσει το ενδιαφέρον του διευθυντή, ο ενδιαφερόμενος θα περάσει από συνέντευξη. Οπότε το επίπεδο γνώσεων της Γερμανικής γλώσσας θα πρέπει να είναι αρκετά καλό. Πόσο καλό; Αυτό το κρίνει ο διευθυντής. Κατα τη διάρκεια της ειδικότητας δεν υπάρχουν εξετάσεις. Υπάρχει ωστόσο βιβλιάριο ειδικευομένου. Οι ειδικευόμενοι είναι υποχρεωμένοι να ολοκληρώσουν συγκεκριμένο αριθμό δραστηριοτήτων ανάλογα με την ειδικότητά τους. Προκειμένου για της παθολογικές ειδικότητες όλοι πρέπει να γίνουν γενικοί παθολόγοι ακολουθώντας μια 6 χρονη περίοδο εξειδίκευσης και στη συνέχεια να πάρουν περεταίρω εξειδίκευση για καρδιολόγοι, γαστρεντερολόγοι κλπ. Για τις χειρουργικές ειδικότητες ισχύει το ανάλογο (6 χρόνια γεν. Χειρουργικής και στη συνέχεια εξειδίκευση). Πρέπει να αναφερθεί ότι ο Διευθυντής της κλινικής έχει μεγάλη ισχύ και είναι επίσης αυτός που κρίνει την εξέλιξη του ειδικευόμενου, παρέχοντάς του δυνατότητα να παρακολουθήσει τις απαιτούμενες για την λήψη ειδικότητας δραστηριότητες. Η λήψη τίτλου ειδικότητας γίνεται χωρίς εξετάσεις στον οικείο ιατρικό σύλλογο του εκαστοτε κρατιδιου.

Στην Ιταλία τα πανεπιστήμια είναι αυτοδιοικούμενα και χρηματοδοτούνται από το κράτος ανάλογα με των αριθμό φοιτητων τις βαθμολογίες και την αξιολόγησή τους. Οι θέσεις ειδίκευσης είναι περιορισμένες και αφορούν μόνο τις Πανεπιστημιακές Κλινικές. Για την εισαγωγή πραγματοποιούνται εξετάσεις κάθε χρόνο ανά Πανεπιστήμιο για κάθε ειδικότητα σε συνδυασμό με συνέντευξη και CV... Λαμβάνονται επίσης υπόψη ο βαθμός του πτυχίου, ο βαθμός στο μάθημα της ειδικότητας και η διπλωματική. Δεν υπάρχει επετηρίδα και αναμονές ανάλογες της χώρας μας. Από το 1991 είναι υποχρεωτικές 400 ώρες θεωρητικής διδασκαλίας και 400 ώρες χειρουργικής εξάσκησης ετησίως. Συναντάμε και εδώ το θεσμό του βιβλιαρίου του ειδικευομένου. Οι ειδικευόμενοι δεν έχουν εφημερίες. Ο ειδικευόμενος αξιολογείται ετησίως με εξετάσεις όχι μόνο σχετικές με την ειδικότητα αλλά και με όλο το φάσμα της εγκυκλίου Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης (ανατομία, βιοχημεία κτλ). Για τη λήψη τίτλου ειδικότητας γίνονται συμπληρωματικές εξετάσεις κατά τον τελευταίο χρόνο

. Πάντως αξίζει να σημειωθεί ότι και στην Ιταλία το πρόβλημα του ιατρικού πληθωρισμού είναι τεράστιο και η ανεργία των ιατρών αποτελεί σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα.

Το πιο δημοφιλές αν και για πολλούς όχι επαρκές εκπαιδευτικό σύστημα ειδικοτήτων είναι αυτό της Μεγάλης Βρετανίας, στο οποίο και θα ήθελα να σταθούμε περισσότερο καθώς μεγάλος αριθμός νέων γιατρών, βρίσκει διέξοδο στο βρετανικό σύστημα υγείας:

Για την εισαγωγή στην ειδικότητα θεωρητικώς δεν απαιτείται τίποτα πέραν του πτυχίου αλλά ένα καλό βιογραφικό σημείωμα και βέβαια η απαραίτητη συνέντευξη

.

Οι βαθμίδες στην ειδικότητα έχουν ως εξής:

?ΗΟ (House Officer): είναι το 1ο έτος ειδίκευσης, κάτι ανάλογο με τo δικό μας 6^ο έτος της Ιατρικής και την υπηρεσία υπαίθρου

?SHO (Senior House Officer): τα 2-3 επόμενα έτη ειδίκευσης με περιορισμένες ευθύνες. Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του ο SHO χειρουργικής, ολοκληρώνει έναν κύκλο παρακολούθησης όλων των χειρουργικών ειδικοτήτων (Rotation) και πρέπει να επιτύχει σ? ένα κύκλο εξετάσεων, τα γνωστά για τους χειρουργούς MRCS. Τελειώνοντας ο SHO λαμβάνει το certificate of basic surgical training για να περάσει στην επόμενη βαθμίδα.

?SpR (Specialist Registrar): είναι τα υπόλοιπα έτη ειδικότητας που οδηγούν στη λήψη τίτλου ειδίκευσης και απαιτούν αυξημένη εμπειρία και ευθύνες.

Τελειώνοντας ο ειδικευόμενος δίνει εξετάσεις για απόκτηση του Certificate of Completion of Surgical Training, οπότε πλέον μπορεί να πάρει θέση Consultant. Ακολουθούν διάφορα προγράμματα υποεξειδίκευσης τα λεγόμενα Fellowships.

Κύριο πλεονέκτημα του Αγγλικού συστήματος είναι η ύπαρξη των Tutors. Κάθε ειδικευόμενος βρίσκεται υπό την επίβλεψη ενός Tutor, ενός μέντορα με άλλα λόγια, με τον οποίο αναπτύσσεται μια προσωπική σχέση δασκάλου μαθητή με όλα τα θετικά επακόλουθα που μπορεί αυτό να έχει. Σημαντικό επίσης πλεονέκτημα είναι η χρήση των λεγόμενων logbooks, που είναι  βιβλιάρια ειδικευομένων στα οποία αναγράφονται οι δραστηριότητες και η πρόοδό τους.

Μια από τις νέες ριζικές αλλαγές στα μεταπτυχιακά προγράμματα ειδίκευσης της Μεγάλης Βρετανίας είναι η εισαγωγή των προγραμμάτων ?Foundation? (Αύγουστος 2005). Foundation είναι ένα διετές εκπαιδευτικό πρόγραμμα που γεφυρώνει την προπτυχιακή εκπαίδευση με την μεταπτυχιακή, ενσωματώνοντας τον χρόνο του ΗΟ και τον πρώτο χρόνο του SHO. Οι εκπαιδευόμενοι έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν πρακτική εμπειρία με την κυκλική τοποθέτησή τους, ανά 3-6 μήνες, σε μια σειρά έμμισθων θέσεων από περιφερικά κέντρα υγείας μέχρι και εξειδικευμένα κέντρα τριτοβάθμιας περίθαλψης.  Κατά τη διάρκεια του προγράμματος οι εκπαιδευόμενοι θα εξετάζονται και με βάση την βαθμολογία θα καθορίζεται και η πρόοδός τους, αλλά και η δυνατότητα επιλογής της ειδικότητάς τους. Η εισαγωγή στα προγράμματα γίνεται με βιογραφικό σημείωμα (και συνέντευξη) αμέσως μετά την ολοκλήρωση των προπτυχιακών σπουδών. Σημαντικό ρόλο θα έχει και ο βαθμός απολυτηρίου. Ο ενδιαφερόμενος επιλέγει ένα από τα 27 διαθέσιμα Foundation Schools για να κάνει την αίτησή του (Medical Training Application Service, www.mtas.ns.uk)

Θεωρητικά όσοι καταφέρουν να εισέλθουν σε ένα από αυτά τα πρόγραμματα, η μετάβαση στις βαθμίδες SHO και Registrar θα είναι πιο ομαλή και όχι μακρόχρονη δεδομένου ότι οι θέσεις των προγραμμάτων ?foundation? προκηρύσσονται ανάλογα με τις ανάγκες του συστήματος σε γιατρούς, ανά ειδικότητα και ανά γεωγραφική περιφέρεια.

Ταυτόχρονα πάντως με τα προγράμματα foundation, σε πολλά νοσοκομεία θα συνεχίσει να λειτουργεί και το κλασσικό σύστημα μεταπτυχιακής εκπαίδευσης, άγνωστο μέχρι πότε.

Και να περάσουμε στο Γαλλικό σύστημα. Στο γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα ισχύουν 3 κύκλοι ιατρικών σπουδών. Σε αδρές γραμμές οι 2 πρώτοι κύκλοι αντιστοιχούν στην ιατρική εκπαίδευση που παρέχουν οι ελληνικές ιατρικές σχολές. Η πρόσβαση στον 3° κύκλο είναι εκείνη που αφορά τους πτυχιούχους των ελληνικών ιατρικών σχολών. Στην Γαλλία η εισαγωγή στην ειδικότητα γίνεται με εξετάσεις Internat τύπου πανελλαδικών στο τέλος του 6ου έτους σπουδών της Ιατρικής Σχολής. Οι εξετάσεις αυτές πραγματοποιούνται ανά υγειονομική περιφέρεια με προφανείς τις συνέπειες για τους εκτός συστήματος. Είναι μάλλον απίθανο κάποιος ξένος να ειδικευτεί στη Γαλλία. Κατά την διάρκεια της ειδικότητας ο ειδικευόμενος εξετάζεται ανά έτος και αξιολογείται συνεχώς. Η λήψη του τίτλου ειδικότητας γίνεται από τον οικείο ιατρικό σύλλογο με εξετάσεις.
 απο κειμενο του  Αυγερινος Ευθυμιος πηγη :medtime.gr