Το εμβολιο της γριπης αρκει ως προστασια;

Αποτελεσματικό το εμβόλιο κατά της γρίπης;

Στη Γερμανία ήδη καταγράφονται τα πρώτα κρούσματα γρίπης. Ακόμη υπάρχει χρόνος για να εμβολιαστούν εγκαίρως οι άνθρωποι που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Όμως τα εμβόλια εμφανίζουν διαφορές.

Με την έναρξη του φθινοπώρου σημειώθηκαν ήδη τα πρώτα κρούσματα γρίπης στη Γερμανία. Το αρμόδιο ινστιτούτο Πάουλ-Έρλιχ διέθεσε σχεδόν 21 εκατομμύρια εμβόλια. Αρκετοί ειδικοί πάντως διατηρούν τις επιφυλάξεις τους όσον αφορά την αποτελεσματικότητα του εμβολίου. Το εμβόλιο κατά της γρίπης περιέχει αντιγόνα τριών τύπων της γρίπης. Κάποιοι γιατροί θεωρούν ότι αυτό δεν αρκεί και προτείνουν εμβόλιο με αντιγόνα τεσσάρων τύπων γρίπης. Το εν λόγω εμβόλιο δεν χρησιμοποιείται τόσο συχνά στη Γερμανία και αυτή την περίοδο δεν είναι καν διαθέσιμο.

Η πρόταση για τη σύνθεση των εμβολίων ανακοινώνεται κάθε χρόνο από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) αρκετά πριν την έναρξη της κρίσιμης σεζόν. Έτσι υπάρχει πάντα ο κίνδυνος ο ιός να μεταλλαχτεί στο μεταξύ, με αποτέλεσμα ο ανθρώπινος οργανισμός να δυσκολεύεται να τον αντιμετωπίσει.

Η Καρολίνε Ίσνερ, γιατρός στην λοιμωξιολογική και πνευμονολογική κλινική στο Βερολίνο πιστεύει ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. «Οι εκτιμήσεις του ΠΟΥ συνήθως επιβεβαιώνονται. Το να μην ταιριάζει απόλυτα, όπως συνέβη πέρσι, αποτελεί εξαίρεση. Δεν χρειάζεται να αμφιβάλουμε αμέσως για το εμβόλιο, σε καμία περίπτωση».

Ποιοι πρέπει να εμβολιαστούν

Μόλις το 50% των ανθρώπων ηλικίας άνω των 60 κάνει το εμβόλιο κατά της γρίπης

Από την άλλη πλευρά ο ειδικός προληπτικού εμβολιασμού στο Ινστιτούτο Ρόμπερτ-Κοχ στο Βερολίνο, Κορνέλιους Ρέμσμιντ, τονίζει την αναγκαιότητα του εμβολιασμού. Την περασμένη χρονιά οι Γερμανοί επισκέφθηκαν 6,2 εκατομμύρια φορές τον γιατρό τους με συμπτώματα γρίπης. 30.000 απο αυτούς εισήχθησαν στο νοσοκομείο. Παρ' όλα αυτά οι άνθρωποι εμφανίζονται διστακτικοί. Μόλις το 50% των ανθρώπων ηλικίας άνω των 60 εμβολιάζεται ενώ στους νεότερους μόλις ένας στους τέσσερεις. Δυσπιστία όσον αφορά τα εμβόλια και η άποψη ότι η γρίπη δεν είναι επικίνδυνη ασθένεια είναι οι βασικοί λόγοι για τους οποίους οι περισσότεροι δεν εμβολιάζονται σύμφωνα με το εν λόγω ινστιτούτο. «Οι άνθρωποι ηλικίας άνω των 60, χρόνια ασθενείς, έγκυες και ιατρικό προσωπικό θα έπρεπε να εμβολιάζονται» συνιστά ο κ. Ρέμσμιντ.

Στα κέντρα υποδοχής προσφύγων, όπου πολλοί άνθρωποι ζουν μαζί σε πολύ μικρό χώρο ο κίνδυνος για να ξεσπάσει η γρίπη είναι πολύ μεγαλύτερος. «Εκεί θα είχε νόημα να προσφέρουμε τον εμβολιασμό σε όλους τους αιτούντες άσυλο» επισημαίνει ο ειδικός.

Η καλύτερη περίοδος για να εμβολιαστεί κανείς είναι οι μήνες του Οκτωβρίου και του Νοεμβρίου. Μετά από δύο εβδομάδες περίπου η δραστική ουσία προστατεύει τον οργανισμό από τους ιούς.

πηγη απο DW

Αλεξάνδρα Κόσμα (dpa)

Η κριση στα ελληνικα νοσοκομεια,σχολια γερμανων

δειτε το βιντεακι με αγγλικους υποτιτλους

η κριση απειλει τα ελληνικα νοσοκομεια

Οι μισοί Έλληνες γιατροί θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό

Έρευνα: Οι μισοί Έλληνες γιατροί θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό


Ένας στους δύο γιατρούς στην Ελλάδα δηλώνει καθόλου ή λίγο ευχαριστημένος από τη δουλειά του και έτοιμος να αναζητήσει καλύτερες συνθήκες στο εξωτερικό, ένας στους τρεις έχει υποστεί εξευτελιστικά σχόλια σε σχέση με τη δουλειά του και τουλάχιστον ένας στους δύο έχει γίνει στόχος φημών και κουτσομπολιού.

Αυτό προκύπτει από μελέτη για το bullying και τις διακρίσεις στον χώρο της Υγείας στην Ελλάδα που σχεδίασε το Greek Medical Association UK (Ελληνικός Ιατρικός Σύλλογος Ηνωμένου Βασιλείου) σε συνεργασία με την ερευνήτρια Έφη Σίμου στον Τομέα Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, και διενεργήθηκε με τη μορφή ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου από τον Δεκέμβριο 2014 έως τον Μάρτιο 2015. Στην έρευνα συμμετείχαν 1.339 γιατροί -κυρίως- και νοσηλευτές. Το 31,9% εργάζεται στο ΕΣΥ, το 33,1% σε ιδιωτικό νοσοκομείο και το 25% σε πανεπιστημιακό νοσοκομείο.

Όπως αναφέρει η «Καθημερινή», το 44,3% των συμμετεχόντων δήλωσε «καθόλου ή λίγο ικανοποιημένο» για τις προοπτικές του επαγγέλματός του, το 44,2% δήλωσε «αρκετά ικανοποιημένο» και «πολύ ικανοποιημένο» το 11,5%. Τουλάχιστον ένας στους δύο θα έβλεπε θετικά το ενδεχόμενο αναζήτησης εργασίας σε άλλη χώρα: το 30,3% είναι «πολύ θετικό» σε αυτό το ενδεχόμενο και το 26,3% «αρκετά». Την ιδέα αυτή απορρίπτει μόνο ένας στους έξι που συμμετείχαν στην έρευνα (15,2%). Υψηλό είναι και το ποσοστό όσων θα ήθελαν να δημιουργήσουν δική τους επιχείρηση (54%).

Περίπου οι μισές γυναίκες γιατροί που συμμετείχαν στη μελέτη αισθάνονται ότι δεν είχαν τις ίδιες ευκαιρίες με τους άνδρες συναδέλφους τους κατά τη λήψη ειδικότητας. Συγκεκριμένα, το 31% απάντησε στη σχετική ερώτηση, ότι «θα μπορούσε να είναι και καλύτερα» και το 17,2% ξεκάθαρα ότι δεν είχε τις ίδιες ευκαιρίες. Ακόμα χειρότερη είναι η εικόνα στις χειρουργικές ειδικότητες όπου μόλις το 28,8% είπε ότι είχε τις ίδιες ευκαιρίες με τους άνδρες συναδέλφους.

Ένας στους τρεις άνδρες (34,2%) και δύο στις πέντε γυναίκες (42,2%) δήλωσαν ότι έχουν βιώσει εκφοβισμό κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής τους απασχόλησης. Σεξουαλική παρενόχληση έχει υποστεί το 9% των ανδρών και το 34,2% των γυναικών, ενώ στόχος φημών και κουτσομπολιών έχει βρεθεί το 50,4% των ανδρών και το 58,6% των γυναικών. Εξευτελιστικά σχόλια και γελοιοποίηση για τη δουλειά δέχθηκε το 30% των ανδρών και το 35,4% των γυναικών και «αποκλεισμό» έχει αισθανθεί το 28,5% των ανδρών και το 34,5% των γυναικών. Η μελέτη καταδεικνύει ότι δεν υπάρχουν επαρκείς υποστηρικτικοί μηχανισμοί στις περιπτώσεις αυτές: δύο στους δέκα δηλώνουν ότι δεν είχαν υποστήριξη και οι υπόλοιποι έλαβαν περιστασιακά υποστήριξη κυρίως από συναδέλφους.

Σχολιάζοντας τα ευρήματα της μελέτης ο πρόεδρος του Greek Medical Association UK διδάκτορας στο Imperial College of London Γρηγόρης Μακρής σημειώνει: «Σε κανένα χώρο εργασίας οι σεξουαλικές διακρίσεις και το "bullying" δεν θα έπρεπε να γίνονται ανεκτά και ιδιαίτερα σε έναν ευαίσθητο και νευραλγικό χώρο όπως αυτός της υγείας όπου συμπεριφορές τέτοιου τύπου μεταξύ συναδέλφων θα μπορούσαν πολύ εύκολα να μεταδοθούν στη σχέση μεταξύ γιατρού και ασθενή». Και συνεχίζει: «Η μελέτη μας δεν αποσκοπεί να καταγράψει με ακρίβεια χιλιοστού το μέγεθος αυτού του προβλήματος. Παρ' όλα αυτά πιστεύουμε ότι μπορεί και θα έπρεπε να λειτουργήσει σαν εφαλτήριο για το υπουργείο Υγείας και τους Ιατρικούς και Νοσηλευτικούς Συλλόγους ώστε να ερευνήσουν περαιτέρω το ζήτημα αυτό στο πλαίσιο της γενικότερης ανάγκης για την αναβάθμιση των συνθηκών εργασίας και εκπαίδευσης στα ελληνικά νοσοκομεία. Οτιδήποτε λιγότερο δείχνει απλώς αδιαφορία και συνενοχή σε μία κατάσταση που προσβάλλει όλους μας».



Πηγή: http://www.onmed.gr

Μετανάστες στο Βερολίνο με ψυχικά προβλήματα

Το ψυχικό κόστος της μετανάστευσης

Ολοένα περισσότεροι Έλληνες που έχουν μεταναστεύσει στο Βερολίνο αντιμετωπίζουν ψυχικά προβλήματα. Εκατοντάδες εξ αυτών βρίσκονται υπό ιατρική παρακολούθηση στη Δημοτική Κλινική Χούμπολντ.

Από τότε που ξέσπασε η οικονομική κρίση έχουν ξενιτευτεί δεκάδες χιλιάδες Έλληνες. Φεύγοντας όμως στο εξωτερικό δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι λύνουν τα προβλήματα τους. Στην Ελλάδα εξακολουθούν να υπάρχουν οι οικονομικές ανάγκες της οικογένειας, οι υποχρεώσεις απέναντι στην εφορία, οι δόσεις που θα πρέπει πληρωθούν στην τράπεζα. Η εγκατάσταση σε μια νέα χώρα σημαίνει και νέες προκλήσεις.

«Τα προβλήματα είναι, πρώτον, η γλώσσα. Δεύτερον, προσπαθούν να βρουν δουλεία και αναγκάζονται επειδή δεν γνωρίζουν τη γλώσσα να μπουν σε ελληνικές κουζίνες, όπου πληρώνονται αισχρά. Μιλάμε για τρία ευρώ την ώρα, αδήλωτοι με χίλια δυο προβλήματα και εστιάτορες να τους κρατούν τα διαβατήρια», επισήμανε στην DW η ψυχολόγος Δέσποινα Παπαδημητράτου.

Όμως και οι εμπειρίες σε γερμανικό περιβάλλον δεν είναι πάντοτε οι καλύτερες. Αρκετοί Έλληνες μετανάστες αντιμετωπίζουν στη δουλειά τους ή και από τις γερμανικές Αρχές προκαταλήψεις, ειρωνεία, ακόμη και ρατσισμό. Η Δέσποινα Παπαδημητράτου, που εργάζεται πάνω από δέκα χρόνια ως ψυχολόγος στο Βερολίνο, αναφέρει χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιας συμπεριφοράς:

«Χτυπάει το τηλέφωνο τους και τους λένε μην το σηκώνεις γιατί είναι ο Τσίπρας και θέλει να σου πάρει λεφτά. Ή μετά ζητούν να πάρουν την άδεια για να πάνε στην Ελλάδα και τους λένε, γιατί, εδώ δουλεύεις και βγάζεις τα λεφτά σου και θα πας να τα χαλάσεις στην Ελλάδα; Ή ακόμη όταν αρρωστήσουν τους θεωρούν τεμπέληδες».

Αρκετοί δυσκολεύονται να χειριστούν τέτοιες καταστάσεις, αρρωσταίνουν, παρουσιάζουν ψυχικά συμπτώματα. Τα συνήθη νοσήματα είναι κατάθλιψη, διαταραχή προσωπικότητας και προσαρμογής, ψυχικές διαταραχές και διαταραχές συμπεριφοράς.

Πάνω από 600 Έλληνες ασθενείς

«Τα προβλήματα είναι, πρώτον, η γλώσσα. Δεύτερον, προσπαθούν να βρουν δουλεία και αναγκάζονται (...) να μπουν σε ελληνικές κουζίνες, όπου πληρώνονται αισχρά», λέει η κ. Παπαδημητράτου

Σημείο αναφοράς στο Βερολίνο για Έλληνες με ψυχικά προβλήματα είναι τα Εξωτερικά Ιατρεία Ψυχικής Υγιεινής της Δημοτικής Κλινικής Χούμπολντ στην περιοχή Βίτεναου. Τα ιατρεία λειτουργούν εδώ και δέκα χρόνια και απευθύνονται σε αλλοδαπούς. Όπως δήλωσε στην DW o διευθυντής τους Βέρνερ Πλατς, «έχουμε εν τω μεταξύ εννέα γλώσσες. Πρόκειται για μια προσφορά που είναι μοναδική σε ολόκληρη τη Γερμανία. Εκτός αυτού, σε εμάς δεν χρειάζεται να περιμένει κανείς για ραντεβού εβδομάδες και μήνες, αλλά του κλείνεται κατά κανόνα για την ίδια εβδομάδα και σε περίπτωση ανάγκης για την ίδια ημέρα».

Πάνω από 4000 ασθενείς επισκέπτονται κάθε τρίμηνο τα Εξωτερικά Ιατρεία Ψυχικής Υγιεινής. Στην πλειοψηφία τους πρόκειται για αρρώστους που κατάγονται από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, την Τουρκία, το Ισραήλ αλλά και την Ελλάδα. Πάνω από 600 είναι οι έλληνες ασθενείς. Ο αριθμός είναι αξιοπρόσεχτος αν λάβει κανείς υπόψη ότι στη γερμανική πρωτεύουσα ζουν περίπου 13.000 Έλληνες. Οι τρεις στους τέσσερις ασθενείς των ιατρείων είναι άτομα που έχουν έρθει μετά το 2010 στο Βερολίνο. Πρόκειται για ασθενείς που στην πλειοψηφία έρχονται από την επαρχία, είναι ανειδίκευτοι και έχουν χαμηλή μόρφωση.

Από τα 40 και πλέον άτομα που εργάζονται στα Εξωτερικά Ιατρεία Ψυχικής Υγιεινής οι εφτά είναι Έλληνες. Ανάμεσα τους είναι εκτός από την ψυχολόγο Δέσποινα Παπαδημητράτου, μια ψυχίατρος, μια νοσοκόμα αλλά και μια κοινωνική λειτουργός, η οποία βοηθά ώστε να βρεθεί δουλειά και σπίτι, να συμπληρωθούν αιτήσεις, να διεκπεραιωθούν εκκρεμότητες με τις αρχές και τις υπηρεσίες. Τα αποτελέσματα αυτής της ολόπλευρης αντιμετώπισης των προβλημάτων των ασθενών είναι πολύ θετικά, διαβεβαιώνει ο διευθυντής των Εξωτερικών Ιατρείων, Βέρνερ Πλατς, ο οποίος εδώ και αρκετά χρόνια είναι μέλος του Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας, όπου διατηρεί και ιατρείο.

Κινδυνεύουν με «λουκέτο» τα ιατρεία;

Τα αποτελέσματα της ολόπλευρης αντιμετώπισης των προβλημάτων είναι πολύ θετικά, διαβεβαιώνει ο διευθυντής των Εξωτερικών Ιατρείων Βέρνερ Πλατς

Πιθανώς όμως οι χιλιάδες ασθενείς του τμήματος για τους αλλοδαπούς να μείνουν το επόμενο διάστημα χωρίς περίθαλψη, προειδοποιεί ο Βέρνερ Πλατς. Όπως διευκρίνισε, «επιθυμούμε να μετακομίσουμε τον ερχόμενο χρόνο στο Εβραϊκό Νοσοκομείο. Εκεί θα εγκατασταθούμε σε ένα κτήριο που ανταποκρίνεται σε όλες μας τις ανάγκες. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η ανακαίνιση του κτηρίου παίρνει περισσότερο χρόνο απ' ό,τι έχει προγραμματιστεί. Αυτό σημαίνει ότι θα χρειαστεί να παραμείνουμε περισσότερο διάστημα απ' ό,τι έχουμε προγραμματίσει εδώ στα Εξωτερικά Ιατρεία. Σε περίπτωση όμως που αναγκασθούμε να βγούμε τέλος του χρόνου, τότε πολλοί ασθενείς θα μείνουν χωρίς περίθαλψη».

Αυτές τις ημέρες η διεύθυνση του νοσοκομείου θα αποφασίσει αν θα δώσει παράταση στο τμήμα για τους αλλοδαπούς. Πάντως, τα ως τώρα μηνύματα είναι θετικά.

πηγη απο DW

Παναγιώτης Κουπαράνης

Θεατρο με προσφυγες στη Γερμανια

Θέατρο και πρόσφυγες στη Γερμανία

Πολλά θέατρα στη Γερμανία ασχολούνται με το θέμα των προσφύγων, την ανεκτικότητα, την έννοια της πατρίδας. Συχνά στα έργα δεν παίζουν μόνο επαγγελματίες ηθοποιοί αλλά συμμετέχουν και πρόσφυγες.

Ο Ρίτσαρτ Τζιφ από το Καμερούν κατάφερε να φθάσει στη Γερμανία μετά από φυλακίσεις και βασανιστήρια στην πατρίδα του. «Η τέχνη είναι σαν ένας καθρέφτης» λέει ο 36χρονος και συμπληρώνει «εάν δεν έχεις έναν καθρέφτη δεν ξέρεις ποιος είσαι». Αυτός είναι και ο λόγος που αποφάσισε να συμμετάσχει και στο θεατρικό έργο με τον τίτλο «Η καρδιά του σκοταδιού». Ένα έργο σε σκηνοθεσία του Όλεκ Βιτ που στόχος του είναι να φέρει κοντά πρόσφυγες και κοινό.

Το θέατρο είναι ένας τρόπος για τους πρόσφυγες να δείχνουν πως δεν είναι αόρατοι μέσα στην κοινωνία, λέει ο 49χρονος σκηνοθέτης. Και για τους θεατές είναι μια μεγάλη ευκαιρία να αναπτύξουν έναν διαφορετικά διάλογο με τους πρόσφυγες. «Η τέχνη είναι μέσα στη ζωή και προσπαθεί να αναδείξει αυτό που δεν είναι ορατό με μια πρώτη ματιά» λέει ο Γερμανός σκηνοθέτης. «Δεν είμαστε πολιτικοί αλλά η τέχνη είναι σαν ένα μεγάλο κοινοβούλιο, μέσα στο οποίο μπορούμε να προτείνουμε πολλά και να μάθουμε πολλά» λέει παράλληλα ο Ρίτσαρτ Τζιφ.

Πολλά θέατρα στη Γερμανία παρουσιάζουν έργα τα οποία ασχολούνται με την προσφυγική κρίση, την έννοια του ξένου, την ανεκτικότητα, τον νόστο. Σε πολλά έργα δεν παίζουν μόνο ηθοποιοί αλλά συμμετέχουν και πρόσφυγες. Τι μπορεί όμως να προσφέρει το θέατρο στο θέμα των προσφύγων;

Το θέατρο πρέπει να πάρει θέση αλλά δεν μπορεί να αλλάξει και πολλά

Ο Ρίτσαρτ Τζιφ με τον Όλεκ Βιτ

«Το θέατρο ως ένας θεσμός πολιτισμού καλείται να πάρει θέση» δηλώνει ο πρώην πρόεδρος της Ένωσης Γερμανικών Θεάτρων. «Αυτό το κάνει συχνά αλλά δεν μπορεί να αλλάξει και πολλά. Θα ήταν και αλαζονικό. Όλοι πάντως θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τους ξένους».

Ο ίδιος θα προτιμούσε πάντως να κάνει ένα έργο όχι για τους πρόσφυγες αλλά με τους πρόσφυγες. «Είναι μια ευκαιρία να μάθει κανείς πολλά».

Για την Σέρμιν Λάνγκχοφ, διευθύντρια του θεάτρου Γκόργκι είναι σαφές ότι θα αλλάξει η κοινωνία μας μέσα από την έλευση των προσφύγων. «Είναι απίστευτα όμορφο πως εμπλουτίζονται όλοι οι θεσμοί όχι μόνο το θέατρο». Και η περίφημη Schaubühne του Βερολίνου συνεργάζεται επίσης στενά με τους πρόσφυγες. Τον ερχόμενο Δεκέμβριο ανεβάζει το έργο με τον τίτλο «Letters Home», σε συνεργασία με τη θεατρική ομάδα των προσφύγων Refugee Club. Ένα έργο μέσα από το οποίο πρόσφυγες παρουσιάζουν τις εμπειρίες τους στη γερμανική πρωτεύουσα με μια πιο καλλιτεχνική ματιά.

πηγη απο DW

Μαρία Ρηγούτσου (DPA)