Τα Επαγγέλματα με Σίγουρη Αποκατάσταση



Μπορεί στην Ευρώπη, λόγω της κρίσης, η ανεργία στους νέους να χτυπά κόκκινο ξεπερνώντας το 25%, ταυτόχρονα όμως υπάρχει μια αδυναμία εξεύρεσης εξειδικευμένων στελεχών, κυρίως στον τομέα της τεχνολογίας. Είθισται να λέγεται πως μεσούσης μιας κρίσης αναφύονται ευκαιρίες για τους τολμηρούς ή διορατικούς. Σε γενικές γραμμές αυτή είναι η αλήθεια, αν και στην περίπτωση της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει τις δυτικές αγορές ουσιαστικά από το 2008 και μέχρι σήμερα λίγα χαρακτηριστικά ταιριάζουν με αυτά παλαιότερων.








Τα επαγγέλματα με μεγάλη ζήτηση και μικρή προσφορά.

Επιστρέφοντας στον αρχικό προβληματισμό, το ερώτημα που ανακύπτει είναι ποια επαγγέλματα είναι αυτά που αναζητούν οι εργοδότες και δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους λόγω έλλειψης επαρκούς διαθέσιμου δυναμικού. Οι εργοδοτικές ενώσεις της Ευρώπης, σε συνεργασία με ειδικές εταιρείες αναλύσεων και πανεπιστημιακές σχολές σε Βρετανία και ηπειρωτική Ευρώπη, κατέληξαν σε μια λίστα επαγγελμάτων που έχουν όλα τα εχέγγυα και τις προοπτικές να προσφέρουν καριέρα και σταθερές θέσεις εργασίας για τις επόμενες δεκαετίες.

Αυτά είναι τα εξής:

Μηχανικός Βιοϊατρικής (Biomedical Engineer): Στην ουσία πρόκειται για έναν συνδυασμό μηχανικού και… γιατρού. Είναι μια μοντέρνα ειδικότητα για την οποία προσφέρονται κυρίως εργαστηριακές θέσεις εργασίας. Ο μηχανικός βιοϊατρικής συνεργάζεται με κλασικούς γιατρούς και χρησιμοποιεί τις γνώσεις και την πείρα τους για να κατασκευάσει ή να εξελίξει σύγχρονα ιατρικά και παραϊατρικά μηχανήματα, να αναπτύξει νέες μεθόδους νοσηλείας ή ακόμα και νέους τρόπους χορήγησης φαρμάκων. Μόνο στις ΗΠΑ υπολογίζεται ότι η ζήτηση για μηχανικούς βιοϊατρικής θα αυξηθεί κατά περισσότερο από 70% την επόμενη δεκαετία.





Αναλυτής Συστημάτων Ηλεκτρονικών Υπολογιστών (Computer Systems Analyst): Μπορεί να μην ακούγεται ως νέο επάγγελμα, αλλά επί της ουσίας η νέα τεχνολογία έχει αλλάξει ακόμα και το προφίλ του αναλυτή συστημάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ενδεικτικό είναι πλέον το γεγονός πως η σχετική ειδικότητα αποτελεί πια βασική ειδικότητα σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς κύκλους σπουδών σε όλες τις χώρες. Το ζήτημα είναι ότι η Ευρώπη γενικότερα ακόμα και τώρα υπολείπεται σε προσφορά τέτοιων στελεχών έναντι της αμερικανικής αγοράς, γεγονός που σημαίνει πως οι πιθανότητες εύρεσης απασχόλησης για εξειδικευμένους αναλυτές είναι πολύ σημαντικές και σε βάθος χρόνου.

Καλλιτέχνης Πολυμέσων (Multimedia Artist): Αυτή είναι όντως μια νέα επαγγελματική κατηγορία που αναμένεται να έχει τεράστια ζήτηση στο εγγύς αλλά και στο απώτερο μέλλον. Οσο η τεχνολογία εξελίσσεται τόσο τα νέα Μέσα πρωταγωνιστούν στην επικοινωνία, την ψυχαγωγία, ακόμα και την εκπαίδευσή μας. Τα παραδοσιακά Μέσα υποχωρούν και πλέον αναδύεται η ανάγκη για στελέχη που θα μπορούν να χειρίζονται και «εικαστικά» τα νέα πολυμέσα. Οι multimedia artists σχεδιάζουν νέα Μέσα, νέες σελίδες και sites στο Ιντερνετ, αλλά και το εικαστικό περιβάλλον λειτουργίας της νέας γενιάς των ηλεκτρονικών μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Αρχιτέκτονας Δικτύων (Network Architect): Αρχιτέκτονες Δικτύου ή Αρχιτέκτονες Συστημάτων Δικτύων και Επικοινωνιών. Δεν χρειάζεται καν επεξήγηση η ειδικότητα. Οσο εξαπλώνονται τα νέα Μέσα και το Διαδίκτυο τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ανάγκη για εξειδικευμένα στελέχη που θα μπορούν να βάζουν τάξη στο χάος! Η ειδικότητα ουσιαστικά περιγράφει τα στελέχη εκείνα που σχεδιάζουν και υλοποιούν συστήματα πληροφορικής και επικοινωνιών. Τέτοια στελέχη έχει ανάγκη όχι μόνο ο ιδιωτικός αλλά και ο κρατικός/δημόσιος τομέας κάθε χώρας.

Πληροφορικός Ψηφιακής Εικόνας: Κι αυτή η ειδικότητα δεν χρειάζεται μεγάλη επεξήγηση. Χρειάζεται όμως ως ειδικότητα σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης και σε εκατοντάδες εταιρείες που ασχολούνται και δραστηριοποιούνται στον χώρο της επικοινωνίας ή της ψυχαγωγίας. Και δεν έχουμε πολλούς τέτοιους ακόμα… Πέραν αυτών και όσο κι αν φαίνεται λιγότερο πιθανό με βάση όλα τα παραπάνω, οι Ευρωπαίοι εργοδότες πιστεύουν πως σε βάθος χρόνου θα υπάρχει πάντα ανάγκη για εξειδικευμένα στελέχη σε περισσότερο παραδοσιακά επαγγέλματα, που όμως εσχάτως δεν είχαν την προτίμηση των υποψήφιων φοιτητών, τουλάχιστον όχι σε αριθμό ικανό να καλύψει τη ζήτηση. Τέτοια επαγγέλματα είναι του οικονομολόγου, του φοροτεχνικού-λογιστή, του ορκωτού ελεγκτή, του ηλεκτρονικού ή/και του ηλεκτρολόγου. Παράλληλα υπάρχουν κάποιες ειδικότητες που, καίτοι προσέλκυαν μέχρι πρότινος το ενδιαφέρον των νέων, εσχάτως παρουσιάζουν έλλειψη στελεχών. Ο λόγος για γεωπόνους, τεχνολόγους γεωργίας και τροφίμων, κτηνιάτρους.






Κομμώτριες και φυσιοθεραπευτές: Τέλος, υπάρχουν τα κλασικά επαγγέλματα που εν πολλοίς προϋποθέτουν χειρωνακτική εργασία, αλλά για δεκαετίες δεν τα προτιμούσαν οι νέοι. Μόλις τα τελευταία χρόνια ανακάμπτουν ως επιλογές καριέρας με αποτέλεσμα να μην έχει ακόμα κορεστεί η αγορά. Αυτά είναι τα επαγγέλματα του νοσηλευτή, του φυσιοθεραπευτή, του κομμωτή (!), του μάγειρα-ζαχαροπλάστη (σ.σ.: προφανώς όχι στην Ελλάδα) και του επιπλοποιού.








πηγη απο allesgr.de

Οι μισοί Έλληνες γιατροί θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό




Ένας στους δύο γιατρούς στην Ελλάδα δηλώνει καθόλου ή λίγο ευχαριστημένος από τη δουλειά του και έτοιμος να αναζητήσει καλύτερες συνθήκες στο εξωτερικό, ένας στους τρεις έχει υποστεί εξευτελιστικά σχόλια σε σχέση με τη δουλειά του και τουλάχιστον ένας στους δύο έχει γίνει στόχος φημών και κουτσομπολιού.

Αυτό προκύπτει από μελέτη για το bullying και τις διακρίσεις στον χώρο της Υγείας στην Ελλάδα που σχεδίασε το Greek Medical Association UK (Ελληνικός Ιατρικός Σύλλογος Ηνωμένου Βασιλείου) σε συνεργασία με την ερευνήτρια Έφη Σίμου στον Τομέα Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, και διενεργήθηκε με τη μορφή ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου από τον Δεκέμβριο 2014 έως τον Μάρτιο 2015. Στην έρευνα συμμετείχαν 1.339 γιατροί -κυρίως- και νοσηλευτές. Το 31,9% εργάζεται στο ΕΣΥ, το 33,1% σε ιδιωτικό νοσοκομείο και το 25% σε πανεπιστημιακό νοσοκομείο.




Όπως αναφέρει η «Καθημερινή», το 44,3% των συμμετεχόντων δήλωσε «καθόλου ή λίγο ικανοποιημένο» για τις προοπτικές του επαγγέλματός του, το 44,2% δήλωσε «αρκετά ικανοποιημένο» και «πολύ ικανοποιημένο» το 11,5%. Τουλάχιστον ένας στους δύο θα έβλεπε θετικά το ενδεχόμενο αναζήτησης εργασίας σε άλλη χώρα: το 30,3% είναι «πολύ θετικό» σε αυτό το ενδεχόμενο και το 26,3% «αρκετά». Την ιδέα αυτή απορρίπτει μόνο ένας στους έξι που συμμετείχαν στην έρευνα (15,2%). Υψηλό είναι και το ποσοστό όσων θα ήθελαν να δημιουργήσουν δική τους επιχείρηση (54%).

Περίπου οι μισές γυναίκες γιατροί που συμμετείχαν στη μελέτη αισθάνονται ότι δεν είχαν τις ίδιες ευκαιρίες με τους άνδρες συναδέλφους τους κατά τη λήψη ειδικότητας. Συγκεκριμένα, το 31% απάντησε στη σχετική ερώτηση, ότι «θα μπορούσε να είναι και καλύτερα» και το 17,2% ξεκάθαρα ότι δεν είχε τις ίδιες ευκαιρίες. Ακόμα χειρότερη είναι η εικόνα στις χειρουργικές ειδικότητες όπου μόλις το 28,8% είπε ότι είχε τις ίδιες ευκαιρίες με τους άνδρες συναδέλφους.

Ένας στους τρεις άνδρες (34,2%) και δύο στις πέντε γυναίκες (42,2%) δήλωσαν ότι έχουν βιώσει εκφοβισμό κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής τους απασχόλησης. Σεξουαλική παρενόχληση έχει υποστεί το 9% των ανδρών και το 34,2% των γυναικών, ενώ στόχος φημών και κουτσομπολιών έχει βρεθεί το 50,4% των ανδρών και το 58,6% των γυναικών. Εξευτελιστικά σχόλια και γελοιοποίηση για τη δουλειά δέχθηκε το 30% των ανδρών και το 35,4% των γυναικών και «αποκλεισμό» έχει αισθανθεί το 28,5% των ανδρών και το 34,5% των γυναικών. Η μελέτη καταδεικνύει ότι δεν υπάρχουν επαρκείς υποστηρικτικοί μηχανισμοί στις περιπτώσεις αυτές: δύο στους δέκα δηλώνουν ότι δεν είχαν υποστήριξη και οι υπόλοιποι έλαβαν περιστασιακά υποστήριξη κυρίως από συναδέλφους.


Σχολιάζοντας τα ευρήματα της μελέτης ο πρόεδρος του Greek Medical Association UK διδάκτορας στο Imperial College of London Γρηγόρης Μακρής σημειώνει: «Σε κανένα χώρο εργασίας οι σεξουαλικές διακρίσεις και το "bullying" δεν θα έπρεπε να γίνονται ανεκτά και ιδιαίτερα σε έναν ευαίσθητο και νευραλγικό χώρο όπως αυτός της υγείας όπου συμπεριφορές τέτοιου τύπου μεταξύ συναδέλφων θα μπορούσαν πολύ εύκολα να μεταδοθούν στη σχέση μεταξύ γιατρού και ασθενή». Και συνεχίζει: «Η μελέτη μας δεν αποσκοπεί να καταγράψει με ακρίβεια χιλιοστού το μέγεθος αυτού του προβλήματος. Παρ' όλα αυτά πιστεύουμε ότι μπορεί και θα έπρεπε να λειτουργήσει σαν εφαλτήριο για το υπουργείο Υγείας και τους Ιατρικούς και Νοσηλευτικούς Συλλόγους ώστε να ερευνήσουν περαιτέρω το ζήτημα αυτό στο πλαίσιο της γενικότερης ανάγκης για την αναβάθμιση των συνθηκών εργασίας και εκπαίδευσης στα ελληνικά νοσοκομεία. Οτιδήποτε λιγότερο δείχνει απλώς αδιαφορία και συνενοχή σε μία κατάσταση που προσβάλλει όλους μας».




Πηγή: http://www.onmed.gr/ygeia-eidhseis/item/335520-erevna-oi-misoi-ellines-giatroi-theloun-na-fygoun-sto-eksoteriko#ixzz3yxYyNmeF

Nέα ζωή σε Μόναχο και Στουτγκάρδη





Στην παιδική χαρά του Giesing, ενός προαστίου του Μονάχου, συνόδευσε πριν από λίγες ημέρες τον 4χρονο γιο του ο Ανδρέας, ένας από τους 123.000 Ελληνες που έχουν μεταναστεύσει στη Γερμανία. «Πριν από 35 χρόνια, αυτό το μέρος ήταν ο παράδεισός μου», διηγείται συγκινημένος ο 38χρονος πατέρας, που το νήμα της ζωής τον οδήγησε εκ νέου στη Γερμανία. «Οσοι έμαθαν την απόφασή μας έμειναν άφωνοι». Δημόσιος υπάλληλος ο ίδιος με σύζυγο εργαζόμενη στον ιδιωτικό τομέα και τρία μικρά παιδιά – το μεγαλύτερο μόλις τεσσάρων χρόνων, είχαν μεν πληγεί από την κρίση, «αλλά ακόμα αντέχαμε οικονομικά». Ο λόγος που ώθησε το νεαρό ζευγάρι στην απόφαση της μετανάστευσης ήταν τα ίδια τους τα παιδιά. «Θα ήταν εγωιστικό να παραμείνουμε στην Ελλάδα έτσι όπως διαμορφώνεται πλέον η ζωή», δηλώνει με έμφαση ο Ανδρέας· «δεν διανοίγεται καμία προοπτική για τις επόμενες γενιές». Οπως υπολογίζει ο ίδιος, «σε λίγα χρόνια θα χρειαζόμασταν περί τα 1.000 ευρώ για φροντιστήρια των παιδιών».

Γνώστης της γλώσσας και εξοικειωμένος με τη βαυαρική πόλη, ο Ανδρέας αιτείται άδειας άνευ αποδοχών από την υπηρεσία του και ξεκινά μέσω Διαδικτύου την αναζήτηση εργασίας στη Γερμανία. «Είχα προηγουμένως επισκεφθεί το Μόναχο, δηλώθηκα εκεί δίνοντας τη διεύθυνση κάποιων οικογενειακών φίλων και εν συνεχεία εγγράφηκα στον αντίστοιχο γερμανικό ΟΑΕΔ», περιγράφει. «Μου χορήγησαν ηλεκτρονικούς κωδικούς και παρακολουθούσα από την Ελλάδα τις αιτήσεις για δουλειά που αναρτούσαν οι εργοδότες».





Ο Ανδρέας, αν και η επαγγελματική του ιδιότητα είναι άλλη, άρχισε πριν από ενάμιση μήνα να εργάζεται ως οδηγός λεωφορείου. «Ο καθαρός μισθός μου είναι 1.800 ευρώ, αλλά εφόσον περάσω το δοκιμαστικό στάδιο, θα λάβω μια γενναία αύξηση, ενώ με τη μόνιμη εγκατάσταση των παιδιών θα δικαιούμαι και το ανάλογο επίδομα». Ουσιαστικά, αυτό που του λείπει είναι η οικογένειά του, που βρίσκεται ακόμα στην Αθήνα. «Αν όλα πάνε βάσει σχεδίου, το καλοκαίρι θα με ακολουθήσουν», εξηγεί. «Η 15νθήμερη δοκιμαστική επίσκεψη των παιδιών πάντως στο Μόναχο πήγε θαυμάσια».

Στη Στουτγκάρδη «προσγειώθηκε» από την ηλιόλουστη Κρήτη έτερη 5μελής οικογένεια. «Δεν ήταν τόσο το οικονομικό», επισημαίνει ο 45χρονος οικογενειάρχης Λευτέρης· «με το ξέσπασμα της κρίσης άλλαξε η ζωή και δεν ήμασταν διατεθειμένοι να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας σε μια τέτοια ατμόσφαιρα». Τα ταχύρρυθμα μαθήματα γερμανικών που είχε παρακολουθήσει το ζευγάρι στα φοιτητικά του χρόνια αποδείχθηκαν τώρα σωτήρια. Η εκπαιδευτικός μητέρα ζήτησε απόσπαση, η οποία εγκρίθηκε για έναν χρόνο, ενώ ο οικονομολόγος πατέρας βρήκε δουλειά στον ιδιωτικό τομέα.

Ασφαλιστικές παροχές

«Τα παιδιά μας, που είναι μαθητές Γυμνασίου, δεν ξέρουν καθόλου γερμανικά, γι’ αυτό ξεκίνησαν πριν από λίγες μέρες το σχολείο σε τμήμα υποδοχής αλλοδαπών μαθητών». Η μετάβαση στην ξένη χώρα συνεπάγεται φυσικά πληθώρα δυσκολιών, αλλά ο Λευτέρης νιώθει «στα νερά του». «Εδώ μπορώ να προσφέρω στα παιδιά μου».

«Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, έπρεπε να πληρώνω 60 ευρώ τον μήνα για κολυμβητήριο της κόρης μου, με συνέπεια να το σταματήσουμε. Εδώ η ετήσια συνδρομή είναι 150 ευρώ», αναφέρει. Αντίστοιχα, δηλώνει ικανοποιημένος από τις ασφαλιστικές παροχές. «Στην Ελλάδα πλήρωσα σχεδόν 3.000 ευρώ για τα σιδεράκια της μιας μου κόρης, εδώ αυτό καλύπτεται από τον ασφαλιστικό μου φορέα». Ο ίδιος αναρωτιέται, εύλογα, πώς μπορεί το κόστος πολλών προϊόντων και υπηρεσιών να είναι τόσο πολύ χαμηλότερο σε μια ακριβότερη χώρα. «Ενα λίτρο γάλα εδώ κοστίζει μόνο 56 λεπτά». Ο Λευτέρης σχεδιάζει να στεριώσει με την οικογένειά του στη Γερμανία.

Αύξηση 11% σε ένα χρόνο

Ο Ανδρέας και ο Λευτέρης είναι δύο από τους πολλούς νέους μετανάστες στη Γερμανία. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εργασίας, μέσα σε έναν χρόνο οι Ελληνες μετανάστες αυξήθηκαν κατά 11%. «Στην εποχή των γονιών μου οι Γερμανοί αναζητούσαν τον υγιή Ελληνα, σήμερα θέλουν τον μορφωμένο Ελληνα». σχολιάζει ο Ανδρέας· «ο Gastarbeiter έχει πια πεθάνει».

Οι δύο οικογενειάρχες νιώθουν κατά δήλωσή τους «τυχεροί» καθώς η αναζήτηση εργασίας είχε σύντομο και αίσιο τέλος. «Γνωρίζω άλλους που έχουν μετακομίσει νωρίτερα από μένα, χωρίς, όμως, να έχουν βρει δουλειά. Συμβουλεύω τους ενδιαφερόμενους: χωρίς λέξη γερμανικά ή μια συγκεκριμένη ειδίκευση, καλύτερα να μην έρθετε εδώ, γιατί θα καταλήξετε να τρώτε από τα “έτοιμα”, εφόσον βέβαια υπάρχουν».


Ο μεγαλύτερος σκόπελος για τους «νεομετανάστες» είναι η ενοικίαση σπιτιού, που προϋποθέτει ένα υπογεγραμμένο συμβόλαιο εργασίας ανά χείρας, αλλά και τη... φυσιογνωμία του «καλού παιδιού». «Οι σπιτονοικοκύρηδες είναι κουμπωμένοι», επισημαίνει ο Λευτέρης· «καταβάλλουμε τη διπλάσια προσπάθεια ως Ελληνες για να τους πείσουμε».

Ωστόσο, είναι ικανοποιημένοι από την καθημερινή συναναστροφή με Γερμανούς. «Κάποιες φορές έχω την αίσθηση ότι είναι ευγενικοί μαζί μου επειδή έτσι πρέπει και όχι επειδή το νιώθουν», ομολογεί ο Λευτέρης, «αλλά όταν είσαι μέσα στο λεωφορείο με δύο πιτσιρίκια και ένα βρέφος να κλαίει στο καρότσι και κάποιος σου προσφέρει τη θέση του, σε ενδιαφέρουν ελάχιστα τα κίνητρά του».

Της Ιωαννας Φωτιαδη - ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ